عدم رویارویی و عدم رقابت (اجتناب)
(بر اساس مدل رابینز1999)

—

داشتن احساس شرم و گناه در هنگام اختلاف با رئیس در رابطه با مسائل
تلاش جهت روشن نمودن علل و عوامل اختلاف
تلاش برای بحث نکردن با رئیس در هنگام وجود اختلاف

( اینجا فقط تکه ای از متن پایان نامه درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. )

عدم ابراز نظرات شخصی جهت اجتناب از برخورد و اختلاف
عدم اهمیت دادن به اختلاف نظرات
تلاش برای بی اهمیت جلوه دادن دیدگاه های مخالف،جهت کاهش اختلاف نظرها
کنار کشیدن خود در مورد برخورد رئیس در مورد مساله اختلاف
جاخالی دادن در هنگام مواجهه با موارد اختلاف برانگیز
ایجاد آرامش با بی اهمیت جلوه دادن موارد مورد اختلاف
تلاش برای کم اهمیت جلوه دادن موارد مورد اختلاف
کنترل زبان خود در هنگام بحث و مشاجره با رئیس
کاهش دادن تعارض و اختلاف با ادعای جزئی بودن اختلافات

تعیین سبک مدیریت تعارض کارکنان و مدیران
(OCCI)

تحریک تعارض
(بر اساس مدل اقتضایی)

—

پافشاری برای اثبات ادعا
بیان نقطه نظرات و دفاع از دیدگاه ها
پافشاری روی موضع شخصی در صورت عدم توافق
دفاع از باور و عقیده ی شخصی
سعی بر تسلط روحی و روانی بر همکاران

تعارض بهینه
(بر اساس مدل اقتضایی)

—

ارائه راه حل های مبتکرانه در هنگام مذاکره
استفاده از ایده ها و نظرات همکاران جهت ایجاد راه حل
ارائه راه حلی با محوریت دیدگاه تمام همکاران
همکاری با یکدیگر در جهت حل اختلافات
آمیزش نظرات شخصی با ایده های دیگران در جهت حل موارد عدم توافق

کاهش تعارض
(بر اساس مدل اقتضایی)

—

دعوت به آرامش همکاران بدلیل وجود اختلافات جزئی
جدی نگرفتن اختلافات
بی اهمیت جلوه دادن موضوع مورد اختلاف
عدم ابراز نظر در صورت طرح ایده
پنهان شدن در صورت درخواست همکاران برای مذاکره بر سر موضوعات اختلافی
مسکوت گذاشتن دیدگاه ها به منظور اجتناب از عدم توافق

گفتنی است که در پرسشنامه رابینز (1994) ، در مورد گویه های تعارض سازمانی از طیف پنج نقطه ای، و در مورد گویه های مربوط به سبکهای مدیریت تعارض( رابینز 1999) و تعیین سبک های مدیریت تعارض (OCCI – مدل اقتضایی تعارض)، از طیف هفت نقطه ای استفاده شده است.(پبوست شماره 1)