بعد از گلوکز D- گالاکتوز متداولترین منوساکاریده. این قند رو به حالت آزاد به مقدار زیاد مشاهده نمی‌کنیم؛ اما بطور زیاد این قند با قند‌های دیگه ترکیب می‌شه مثلا در دی‌ساکارید لاکتوز و در قندهای مرکب مثل گالاکتانها و در قند‌های ناهمگونی چون سولانین دیده می‌شه( ۱).
D-فروکتوز قند کتوزیه که با گلوکوز و مانوز شباهت داره. نام قدیم فروکتوز لوولوز(laevulose) بوده. این قند در حالت آزاد فت و فراوون در گیاهان و میوه‌ها یافت می‌شه. در عسل زنبور می‌توان مقادیر مساوی از این قند و گلوکز رو دید که نشون میده منشاء اون از ساکارزه. فروکتوز در مقادیر بسیار جزئی در سلولهای حیوونی پیدا میشه ( ۱).
۲-۱-۲ صمغ‌ها:
صمغ‌ها گروه بزرگی از پلی‌ساکاریدها و مشتقات اونا هستن که می تونن محلول‌هایی با ویسکوزیته بالا و در غلظتهای کم تولید کنین. صمغ‌ها بطور بزرگی در صنایع غذایی واسه جفت و جور ژل و به عنوان پایدار‌کننده و عوامل سوسپانسه کننده مورد استفاده قرار می‌گیرند. صمغ‌ها از منابع مختلفی بدست می‌آیند و شامل صمغ‌های ترشحی، صمغ‌های جلبکی، صمغ‌های دانه‌ای، صمغ‌های میکروبی و مشتقات نشاسته و سلولز هستن. همه این مواد مولکولهای هیدروفیلیک دارن که می‌تونن با آب ترکیب شن و محلول‌های ویسکوز یا ژل‌ها رو تشکیل. وجود مولکول‌ها تا حد زیادی روی خواص صمغا اثر می‌گذارن.
مولکولهای پلی‌ساکاریدی خطی فضای بیشتری رو اشغال می‌کنن و ویسکوزتر از مولکولهای بسیار انشعابی با همون وزن مولکولی هستن. ترکیبات انشعابی چون برهمکنش وسیع در امتداد زنجیرهایشان ممکن نیس؛ پس راحت تر ژل تشکیل میدن و پایدارتر هستن.
پلی‌ساکاریدهای خطی خنثی به آسونی تشکیل فیلم پیوسته روی مواد خشک میدن و عوامل پوشش دهنده خوبی هستن و محلول‌شون چسبناک نیس. محلول‌های پلی‌ساکاریدی انشعابی چون زنجیره‌های جانبی اونا شدیدا درگیر می‌شه چسبناک هستن و محلول‌های خشک‌شده اونا به آسونی فیلم تشکیل نمی‌دهد(۳).
پلی‌ساکاریدهای خنثی فقط بطور جزیی تحت تاثیر pH قرار می‌گیرند و هم نمکها در غلظت کم اثر کمی برروی اونا دارن. غلظت بالای نمک ممکنه منتهی به جداسازی آب پیوسته و رسوب پلی‌ساکارید شه. تعدادی از پلی‌ساکاریدها دارای زنجیره‌های مستقیم دراز با انشعاب‌های کوتاه هستن. اینجور ترکیباتی دارای نواحی پلی‌ساکاریدی خطی و انشعابی هستن. مثلا صمغ دانه خرنوب و صمغ دانه گوار از این نوع هستن.
تعدادی از صمغ‌ها دارای مولکول‌هایی با گروه‌های کربوکسیل زیاد در امتداد زنجیره ها می‌باشن. مثلا پکتین و صمغ آلژینات از این نوع هستن. این مولکول‌ها در pHهای زیر ۳ وقتی که گروه‌های کربوکسیل آزاد تشکیل می‌شن رسوب می‌کنن(۳).
در pHهای بالاتر نمک‌های فلزات قلیایی این ترکیبات به مقدار زیاد یونیزه می‌شن و بار منفی ایجادشده، مولکول رو در شکل گسترده و شدیدا هیدراته نگه می‌داره و درنتیجه موجب ایجاد محلول‌های پایدار می‌شه. فلزات دوظرفیتی مثل کلسیم ممکنه بین مولکول‌های مجاور پل تشکیل که منتهی به تشکیل ژل می‌شه و اگه مقدار کلسیم زیاد باشه رسوب ایجاد می شه. فورسلاران و کاراگینان مثال‌هایی واسه پلی‌ساکاریدهایی با گروه‌های اسیدی قوی هستن. هر دو دارای گروه‌های استری اسیدسولفوریک بوده و از جلبک‌ها استخراج می‌شن. چون یونیزاسیون گروه‌های اسیدسولفوریک به مقدار زیادی در pHهای پایین کاهش نمی‌یابد، اینجور صمغ‌هایی در محلول‌هایی با pH پایین پایدار هستن (۳).
تعدادی از صمغ‌های شناخته‌شده عبارتند از صمغ عربی، صمغ دانه خرنوب، صمغ گوار، صمغ آگار، کاراگینان، آلژین، نشاسته‌های اصلاح‌شده و سلولزهای اصلاح‌شده، که موارد مصرف متنوعی در صنعت غذا دارن(۳).
۲-۲ گیاه پنیرک:
پنیرک از تیره ختمی‌ها، گیاهیه پایا به ارتفاع ۶۰-۲۰ سانتی‌متر و پوشیده از کرکهای دراز که به حالت وحشی در جنگلها و اراضی بایر می‌روید. هم اینکه به خاطر استفاده‌های درمانی کم و بیش کشت می‌شه (۷).
ریشه اون گوشتدار، سفید‌رنگ و ساقه اون راست و استوانه‌ای شکله. برگهای متناوب بزرگ، با دمبرگ دراز، شامل ۵ تا ۷ لوب دندانه‌دار و گله هایی به رنگ سفید تا صورتی مایل به بنفش با تزییناتی از خطوط تیره داره. قسمت مورد استفاده اون، برگ، گل و حتی گیاه کامله ( ۷).
گونه مالوا نگلکتا به حالت تقریبا خوابیده و بیشترین حد تا ۴۰ سانتی متر مرتفع می‌شه. قسمت مورد استفاده‌ پنیرک در ایران، گل‌های بنفش‌رنگ خشک شده اون هستش که معمولا به شکل جوشونده مصرف می‌شه و برگها که در شکلای جور واجور غذاها بکار می‌روند. محل رویش گیاه در ایران نواحی البرز، دور و بر تهران، شمال ایران، آذربایجان، آستارا، اصفهان، نواحی مرکزی ایران، خراسان، دامغان، سمنان، جنوب ایران، کرمان، بلوچستان و بقیه نقاط می‌باشن. اثرات مهم برگ پنیرک مشابه با گل‌های اون هستش (۵).
هم اینکه در کتاب گیاهان دارویی و گیاه درمانی نوشته صالحی سورمقی اومده :
پنیرک با نام علمیMalva sylvestris و Malva neglecta و نام عمومیHigh mallow وCommon mallow و با نام عربی خبازی از خونواده Malvaceaeه.
از نظر گیاه­شناسی پنیرک گیاهیه علفی، تا ارتفاع ۶۰ سانتی متر و پایا. پنیرک به صورت خودرو، در خیلی از نقاط می‌روید و واسه استفاده هم کشت می‌شه. برگ‌های این گیاه به صورت متناوب، شامل ۷-۵ لب دندانه دار با دمبرگ بلنده. گل‌های اون به رنگ گلی مایل به بنفشه و گلبرگ‌ها دارای خطوطی با رنگ تیره هستن. قسمت مورد استفاده پنیرک برگ و گله. البته در بیشتر نواحی گل پنیرک مورد استفاده قرار می‌گیرد. این گیاه در ایران رویش نداره و گونه نزدیک به اون به نام Malva neglecta مورد استفاده قرار می‌گیرد. اثرات هر دو گونه مثل همه.گونه Malva neglecta به بلندی گونه اول نیس و به حالت تقریبا خوابیده و بیشترین حد تا ۴۰ سانتی‌متر مرتفع می‌شه. برگ‌ها دارای حالت دایره‌ای و دندانه‌دار و گل‌ها بنفش‌رنگ و کوچیک هستن. قسمت مورد استفاده پنیرک در ایران گل‌های بنفش‌رنگ خشک‌شده اون می‌باشه. محل رویش گیاه در ایران نواحی البرز، دور و بر تهران، شمال ایران آذربایجان، آستارا، اصفهان، نواحی مرکزی ایران، خراسان، دامغان، سمنان، جنوب ایران، کرمان و بلوچستان و بقیه نقاط ایران می‌باشن.
گیاه پنیرک، بومی اروپا هستش و دامنه گسترش اون تا آسیا ادامه داره. به دلیل استفاده زیاد از این گیاه در بسیاری ازنقاط دنیا کشت می‌شه. این گیاه از راه بلغارستان، آلبانی و مراکش صادر می‌شه.
ترکیبات مهم گل پنیرک عبارتند از: بیشتر از ۱۰% موسیلاژ در اثر هیدرولیز تبدیل به گالاکتوز، آرابینوز، گلوکز، رامنوز و اسیدگالاکتورونیک می‌شه. هم اینکه گل‌های پنیرک شامل مقدار کمی تانن و حدود یه دهم درصد لوکوآنتوسیانین­ها و۷% آنتوسیانین­ها می‌باشه.
برگ پنیرک شامل حدود ۸% موسیلاژه که پس از هیدرولیز تولید قندهای آرابینوز، گلوکز، رامنوز، گالاکتوز و اسید­گالاکتورونیک می‌کنه. هم اینکه شامل مقداری تانن و فلاونوئیده.
تا حالا عوارضی از مصرف گل و یا برگ پنیرک گزارش نشده.
گیاه پنیرک موجود در ایران با نام Malva neglecta ، از نظر خواص دارویی مشابه با پنیرک موجود در نقاط دیگه دنیا هستش. واسه به کار گیری خواص کامل پنیرک، می­توان مخلوطی از گل و برگ­های اونو استفاده کرد. جمع‌بیاری برگ­ها در فصل بهار و جمع­بیاری گل­ها درفصل تابستون صورت می­گیرد (۵).
در سال ۲۰۱۰ در نیجریه “افولایان و همکارانش” اثرات ضد التهابی و ضد درد عصاره متانولی گیاه “مالوا پاروی‌فلورا” رو بررسی کردن. در آفریقای جنوبی این گیاه درتیمار زخمها و بیماریهای طولانی در رابطه بکار می‌رفت. عصاره، درغلظتهای ۱۰۰ و ۲۰۰ میلی‌گرم بر‌کیلوگرم وزن بدن، تجمع آب و تورم حاصل از کاراگینان و هیستامین رو در موشها شدیدا کم کرد؛ پس اندازه لیس‌ زدن و شدت اون در موشها کم شد. یافته های حاصل با یافته های داروی “ایندومتازون” که به عنوان داروی منبع در این مطالعه استفاده شد؛ قابل مقایسه بود (۲۰).
در الجزایر “بوآل و همکاران” در سال ۲۰۱۱ پلی ساکاریدهای محلول در آب گیاه دارویی “مالوا آجیپیتیاکا” رو با حذف عصاره اتانولی و استخراج چند مرحله‌ای در آب مقطر گرفتن و اندازه کربوهیدرات عصاره ۱۸/۷۸% بود که ۶۸/۳۰% اسیدهای‌اورونیک و ۴۹/۴۷ %منوساکاریدهای خنثی بودن. منوساکاریدهای حاصل از راه کروماتوگرافی مبادله یون با کارایی بالا عبارت بودن از ۵۷% گالاکتوز، ۵/۸% رامنوز، ۹% آرابینوز و ۵% مانوز و ۵/۲۰% اسید گلوکرونیک. اندازه پروتئین در عصاره ۱۴/۱۷% بود ( ۲۵).
هم اینکه در سال ۲۰۱۰ در پاکستان، “اسلام و همکاران”، روی گیاهان “مالوا پاروی‌فلورا” و “مالواستروم کروماندلینوم” و “آمارانتوس ویریدیس” تحقیق کردن که نشون داد عصاره‌های هگزان، کلروفرم و اتانل مالوا پاروی‌فلورا و مالواستروم کروماندلینوم اثرات ضد ‌باکتریایی علیه باکتری اشریشیا‌کلی داشتن. عصاره‌های کلروفرم نسبت به دیگر عصاره‌ها خاصیت ضدباکتریایی قوی‌تری داشتن (۳۷).
در سال ۲۰۰۷ “پاکروان و همکاران” روی سلولهای موسیلاژی برگها و دم‌برگ بعضی گیاهان از جمله دو گونه از خونواده مالوا(مالوا نگلکتا و مالوا نیکائینسیس) مطالعاتی انجام دادن. موسیلاژ گیاهان معمولا در ناحیه اپی‌درم قرار داره. یافته ها نشون داد که همه گونه‌ها در دمبرگها هم دارای موسیلاژ بودن. موسیلاژ موجود در برگهای مالوا نگلکتا ازبرگ دیگه گیاهان مورد آزمون بیشتر بود(۱۴/۲۶%) و هم موسیلاژ موجود در دمبرگهای مالوا نگلکتا هم از دیگر دمبرگهای گیاهان مورد آزمون بیشتر بود(۷۴/۲۱%). نمونه‌های مالوا نگلکتا از شهرستانهای اهر، کرج، تهران، دارک و کاشون و مالوا نیکائینسیس از خوزستان جمع آوری شده بود(۵۰).
در سال ۲۰۱۰، “پیربلوطی و همکارانش” فعالیت بهبود دهندگی زخم به وسیله مالوا سیلوستریس و پونیکاگراناتوم رو در موشهای دیابتی بررسی کردن و توجه شد که حیوانات تیمار شده با عصاره مالوا سیلوستریس کاهش موثری در منطقه زخم در مقایسه با تماشاگر داشتن و افزایش پیوندهای کلاژنی منظم‌تر، فیبروبلاست بیشتر و سلولهای تهاجمی کمتری مشاهده شد که کاربرد اونو در طب سنتی پشتیبانی می‌کنه (۵۱).
در تایلند در سال ۲۰۱۱ “اسریچامروئن و همکارش” روی اثرصمغ مغز دانه پنیرک(مالوا) در کند شدن تجزیه نشاسته به گلوکز به روش آزمایشگاهی کارکردند (۵۶).
هم اینکه در سال ۲۰۱۱ در تایلند “اسریچامروئن و همکارش” خواص رئولوژیک صمغ مغز دانه مالوا رو در شرایط جور واجور حلال بررسی کرد. خواص سلامتی و درمانی این موسیلاژ با خواص ژل‌دهندگی اون ربط داره. خواص رئولوژیک نوسانی صمغ در شرایط جور واجور pH، شارژ یونی، افزودنی ماده حل‌شدنی دیگه بررسی شد. محلول قلیایی مدول قویتری رو نسبت به صمغ معمولی نشون داد. FT-IR عصاره قلیایی پیوندهای کربوکسیلیک با کم شدن اسید گالاکتورونیک رو نشون داد که مدول ذخیره رو افزایش می‌داد. سدیم‌کلراید و کلسیم‌کلراید خیلی زیاد آماس صمغ رو تحت تاثیر قرار دادن ولی اثر یونهای پتاسیم و منیزیم کمتر بود. اضافه کردن ۵% ساکارز به محلول صمغ بیشتر از ۱۰% ساکارز قوت ژل رو بالا برد. اضافه کردن صمغ گوار مدول ذخیره رو در سیستمهای دارای نمک یا اسید بالا برد ( ۵۶).
در سال ۲۰۱۲ ” تبارکی و همکارانش” ترکیبات شیمیایی و خواص انتی‌اکسیدانی مالوا سیلوستریس اِل رو بررسی کردن. برگها و دمبرگها واسه اندازه‌گیری اسیدهای چرب، املاح ، فلاونوئیدها و موسیلاژها بررسی شدن. هم اینکه تانن و نیترات اندازه‌گیری شدن. یافته ها نشون داد که بیشتر از ۸۲% کل اسیدهای چرب رو اسیدهای لینولئیک، لینولنیک، پالمتیک و اُلئیک تشکیل میدن. ۲- متوکسی ۴- وینیل‌فنل کلی ترکیب حاصل از استخراج متانولی در بررسی GC- MS بود ( ۵۹).
در سال ۲۰۱۱ “زاهدی و همکاران ” برگهای گیاه مالوا جدا کردن و در ۶۰ درجه ‌سانتی‌گراد خشک کردن و برگهای خشک شده رو آسیاب کرده و در آب مقطر به مدت ۲۴ ساعت در ۲۵ درجه ‌سانتی‌گراد قرار دادن.(واسه گرفتن غلظتهای ۵/۲ ، ۵ ، ۵/۷ و ۱۰ گرم از برگ خشک در ۱۰۰ میلی‌لیتر آب‌مقطر ) آب‌مقطر به عنوان تماشاگر در نظر گرفته‌شد. بعد از خیساندن محلول در تنظیف ۴ لایه‌ای صاف شد و صاف شده ۴ ساعت سانتری‌فوژ شد(دور سانتریفوژ گزارش نشده). سوپر ناتانت دوباره با به کار گیری فیلتر ۲/۰ میلی‌متری صاف شد (۶۴).
هم اینکه در سال ۲۰۱۲ ، “زارع و همکاران” اثر عصاره محلول کلروفرم و اتانل و محلول آبی مالوا سیلوستریس و مالوا نگلکتا رو بر فساد زخم باکتریایی و قارچی بررسی کردن و ثابت کردن که عصاره این گیاهان اثر دارویی بر فسادهای باکتریایی و قارچی زخمها دارن. در بین عصاره‌ها، عصاره الکلی مالوا سیلوستریس بهترین فعالیت ضد‌باکتریایی رو داشت و پس از اون عصاره آبی قرار می‌گرفت. بهترین خاصیت ضدباکتریایی در دست کم غلظت ۴/۰ میلی‌گرم در میلی‌لیتر در محیط کشت استرپتوکوکوس پیوژنس بود. استخراج‌های آبی و کلروفرم فعالیت ضدقارچی بهتری داشتن. بهترین خاصیت ضدقارچی در غلظت دست کم ۶/۰ میلی‌گرم در میلی‌لیتر بدست اومد. آنتوسیانین موجود در مالوا نگلکتا که محلول در آبه؛ مسئول اثرات ضدباکتریایی عصاره های آبی این گیاه س (۶۴).
۲-۳ استخراج پلی‌ساکاریدها:
“سیلوا و همکاران” در۲۰۱۳ آماده سازی نمونه‌ای از مواد دیواره سلولی پوست پرتقال رو به توضیح زیر انجام دادن:
اونا طبق روش Westerenge و همکاران.۱۰۰ گرم از آلبینوی(لایه وسطی پریکارپ) پرتقال تازه رو کنده و به قطعات کوچیک بریدند. این ماده گیاهی رو در ml 750 اتانل ۸۵% حجمی/حجمی پخش کردن و واسه ۱۰ دقیقه جوشوندن. مخلوط در دمای اتاق خنک شد و با یه فیلتر فیبر شیشه‌ای تحت فضای خالی صاف گردید. باقی‌مونده رو ۲ بار با اتیل‌اتر شستند. دوباره صاف کرده و در دمای اتاق خشک کردن.
این مرحله اجازه می‌دهد که آنزیم‌ها تغییر وجود بدن و قندهای با وزن مولکولی کم، اسیدهای آمینه ، قندای غیرآلی، رنگدونه‌ها و دیگه ترکیبات آلی با وزن مولکولی کم حذف شن.
ماده خشک شده حاصل، جزء نامحلول در الکل^[۱۴] نامیده شد (۵۴).
“لو و همکاران” پلی‌ساکارید چای حاصل از گیاه ژینوستما پنتافیلوم رو به توضیح زیر استخراج کردن:
پلی‌ساکارید چای رو با آب داغ و اتانول از گیاه چای جدا کردن. اول چای خشک رو با الکل ۹۵% چربی‌گیری کردن بعد با آب مقطر به نسبت ۱ وزن به ۱۰ حجم آب در۸۰ درجه سانتی‌گراد واسه ۳ ساعت، استخراج کردن.
عصاره آبی رو جمع کرده و ۳ دوباره عمل استخراج رو روی اجزاء تکرار کردن. عصاره‌ها تا ۳۰% حجم عادی تحت فضای خالی تغلیظ شدن و بعد واسه ۱۵ دقیقه با دورrpm 2000 سانتریفوژ کردن.
مایع رویین جمع و الکل ۹۵% به اندازه ۳ حجم به آرومی اضافه شد تا پلی‌ساکاریدها جدا شن. نمونه‌ها رو شب هنگام در دمای ۴ درجه سانتی‌گراد نگه‌داری کردن.
در آخر پلی‌ساکارید با سانتریفوژ در دورrpm 4000 به مدت ۱۵ دقیقه بدست اومد و زیادی اونو با مقادیری از اتانول ، استون و اتر شستشو دادن.
پلیتها در مقادیری آب مقطر حل شدن و ۲ روز دیالیز شدن. ریتنتیت تغلیظ شد و پروتئین اون با معرف سواگ^[۱۵]واسه نیم ساعت با همزن مغناطیسی و تکرار دوباره عمل، حذف گردید.
در آخر عصاره سانتریفوژ شد تا مواد نامحلول حذف شن و محلول رویی در دستگاه فریز-درای، لیوفیلیزه شد (۴۴).
در تحقیق “جهان‌بین و همکاران” در سال ۲۰۱۲، بطور خلاصه اونا صمغ رو از ریشه‌های اکانتوفیلوم براکتتوم با آب گرم استخراج کردن. خالص‌سازی با ترکیب باریوم و با خشک کردن در هوای آزاد تا ۴/۱۲% و با خشک کردن انجمادی ۸/۵% انجام شد. اونا استخراج صمغ رو با روشی که به وسیله آرفوزوف (۱۹۷۷) توضیح داده شده بود با کمی اصلاح انجام دادن.
و اما تفصیلا روش استخراج اعلام شده این‌گونه بوده: ۱۰۰ گرم مواد پودری رو ۳ بار با اتانل در نسبت‌های (W/W) 10:1 تو یه حموم آب جوش واسه ۲ ساعت گذاشتن تا چربی‌زدایی و حذف رنگدونه‌ها و ساپونین‌ها اتفاق بیفته. رسوب اتانلی رو صاف کردن و مابقی دور انداخته شد.
ماده جامد باقی‌مونده رو در هوای آزاد تا وزن ثابت خشک کردن. ماده خشک شده با استون به نسبت ۱:۱۰ تو یه حموم جوش واسه ۲ ساعت تیمار شد تا چربی و رنگدونه بهتر حذف شه. پس از صاف کردن، مواد بدون چربی رو در هوا خشک کردن. مواد بدون چربی واسه ۳ بار با آب گرم (^OC50) به نسبت ۱:۶ (W/W)هر بار پس از ۲ ساعت، استخراج شدن. محلول رو صاف و سانتریفوژ کردن (G5000) تا مواد نامحلول در آب حذف شن. محلول رویی رو با معرف سواگ (۱- بوتانل/کلروفرم با نسبت V/V 1:4) 10 بار پروتئین‌زدایی کردن. پس از حذف معرف سواگ، محلول رویی (فاز آبی) با H₂O₂ ۳۰% در دمای اتاق تا ۲ ساعت تیمار شد تا محول صمغ بی‌رنگ شه. محلول حاصل رو تا حجم یه‌سوم در روتاری تحت فضای خالی ۴۰ درجه تغلیظ کردن و بعد pH محلول تغلیظ شده با HCl2مولار تنظیم شد. هیدروکلوئیدهای محلول آبی با اتانل(نسبت حجمی۱:۳) رسوب کردن. بعد جمع‌بیاری و صاف شده و بعد با دقت با اتانل خالص، استون و اتر شستشو دادن تا گروه‌های لیپیدی قند‌های آزاد و ساپونین‌ها جدا شن. صمغ خام رو جمع آوری و در هوا خشک کردن.
جهان بین و همکارانش خالص سازی صمغ چوبک رو با روش امین و همکاران(۲۰۰۷) و با کمی اصلاحات انجام دادن. صمغ خام رو با کمپلکس باریوم خالص کرده و محلول صمغ ۳% رو با هم‌زدن دائم واسه ۱۰ ساعت در ۶۵ درجه سانتی‌گراد آماده کردن و با محلول هیدروکسید‌باریوم اشباع رسوب‌گیری کردن. کمپلکس رو با سانتریفوژ rpm 4000 به مدت ۱۵ دقیقه جدانمودند. رسوب جمع‌بیاری شد و در اسید‌استیک ۱ مولار قرار گرفت و واسه ۷ ساعت هم زدن و بعد سانتریفوژ کردن. مایع رویی با اتانل۹۰% رسوب‌گیری شد و رسوب رو با اتانل ۸۰، ۹۰ و ۹۵% شستند و در آخر با آب شیر واسه ۴۸ ساعت دیالیز کردن و برای۴۸ ساعت دیگه در آب دیونیزه دیالیز ادامه داشت.

( اینجا فقط تکه ای از متن فایل پایان نامه درج شده است. برای خرید متن کامل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. )

پس از دیالیز، محلول صمغ رو از صافی ۴۵/۰ میکرون غشاء میلی‌پور گذراندند و در فریز‌درای به مدت ۲ تا ۴ ساعت تحت فضای خالی و یا در هوای آزاد به مدت ۳۰ تا ۳۶ ساعت خشک کردن. صمغ فریز‌درای شده رو واسه بررسی HPLC و آنالیزهای فیزیکی بکار بردن و صمغ خشک شده در هوای آزاد رو واسه تحقیقات شیمیایی بکار بردن (۳۸).
در تحقیق “کوئمینر و همکاران” در سال ۲۰۰۰ محلول‌سازی و رسوب‌گیری اتانلیک پودر‌های هیدروکلوئید منبع اینطور بوده:
روش‌های محلول‌سازی روی پودرهای کاراگینان منبع در آب بسیار خالص در ۹۰ تا ۱۰۰ درجه سانتی‌گراد برروی غلظت ۱ گرم در۱۰۰ میلی‌لیتر هیدروکلوئید انجام شد. به ‌دنبال اون رسوب‌گیری از محلول آبی هیدروکلوئید با اتانل۸۰%(V/V) در دمای ۴ درجه ‌سانتی‌گراد در دوره‌های وقتی ۱، ۱۶ و ۷۲ ساعت انجام شد.
رسوب بدست اومده با کروسیبل G4 تحت فضای خالی واسه ۱۶ ساعت در ۴۰ درجه ‌سانتی‌گراد خشک شدن.
اجزای خشک شده وزن شدن و واسه تیمار متانولیزیس بکار رفتن