مبنی بر صد
نیم انحراف معیار
نیم واریانس
نیم بتا
ارزش در معرض
ریس
ریزش مورد انتظار
سنجه های ریسک طیفی
نمودار ۲-۴- گروه بندی سنجه های ریسک
همانگونه که ملاحظه می کنید سنجه های ریسک نامطلوب به دو زیرگروه تقسیم بندی شده است. این زیرگروه شامل نیم سنجه های ریسک^[۳۰] و سنجه های ریسک مبتنی بر صدک است.
۲-۲۸- معیارهای ریسک بازده های واقعی
برای اندازه گیری ریسک مجموعه بازده های واقعی از معیارهای مشابهی که برای بازده های مورد انتظار به کار رفت (واریانس و انحراف معیار) استفاده می کنیم به استثنای این که بازده های دوره نگهداری (HPY) را نیز در نظر می گیریم:

(( اینجا فقط تکه ای از متن درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. ))

که:
= واریانس سری ها
= بازده دوره نگهداری در طی دوره iام
= امید ریاضی بازده دوره نگهداری که برابر است با میانگین حسابی سری ها
= تعداد مشاهدات
هر دو معیار نشان می دهند که مشاهدات انفرادی در طول زمان چه اندازه نسبت به امید ریاضی سری ها منحرف می شوند.
۲-۲۹-تعیین نرخ بازده مورد نیاز
در این بخش به فاکتورها و عواملی می پردازیم که در انتخاب اوراق بهادار در یک سبد اوراق بهادار باید به آن ها توجه کرد. به خاطر دارید که فرایند انتخاب شامل پیدا کردن اوراق بهاداری است که دارای نرخ بازدهی می باشند که موارد زیر را پوشش دهد:
(۱) ارزش زمانی پول در مدت سرمایه گذاری
(۲) نرخ تورم مورد انتظار در طول دوره
(۳) ریسک موجود
مجموع این سه جزء، «نرخ بازده مورد نیاز» نامیده می شود. این نرخ، حداقل بازدهی است که برای سرمایه گذاری می پذیرید. این بخش شامل تعاریف این سه جزء و تأثیر هر یک از آن ها می باشد.
تجزیه و تحلیل و برآورد نرخ بازده مورد انتظار با رفتار نرخ های بازار در طول زمان، بسیار پیچیده است. طیف وسیعی از بازده برای گزینه های سرمایه گذاری در طول زمان، وجود دارد. نرخ های بازده مربوط به دارایی های به خصوص نیز در طول زمان به آرامی تغییر می کنند و تفاوت بین نرخ های موجود بر روی دارایی های مختلف (یعنی، شکاف آن ها) در طول زمان نیز متغیر است.(رودپشتی وهمکاران ،۱۳۹۲،ص ۴۳۲)
۲-۳۰-نرخ بدون ریسک واقعی
نرخ بدون ریسک واقعی (RRFR)، نرخ بهره ای می باشد که عدم اطمینان جریان های آتی در آن وجود ندارد. سرمایه گذار در اقتصاد بدون تورم، با قطعیت و حتم می داند که در چه زمانی، چه جریان های نقدی را دریافت خواهد کرد و متقاضی نرخ واقعی بدون ریسک است. قبلاً این نرخ را خالص ارزش زمانی پول نامیدیم، زیرا تنها فداکاری سرمایه گذار در به تعویق انداختن مصرف پول برای یک دوره زمانی بود. این نرخ بهره داقعی بدون ریسک، هزینه ای است که برای مبادله کالاهای جاری و کالاهای آینده صرف می شود.
دو عامل، یکی درونی و دیگری بیرونی، بر روی قیمت مبادله تأثیر می گذارد. عامل درونی، تقدم زمانی افراد برای مصرف درآمد است. سؤال این است که هنگامی که افراد از مصرف ۱۰۰ واحد پول در این سال دست بردارند در سال بعد به چه مقدار مصرف نیاز دارند تا این فداکاری را جبران نامیدند. بدون شک ترجیحات زمانی، در بین افراد متفاوت است و بازار، یک نرخ مرکب ایجاد می کند که شامل ترجیحات همه سرمایه گذاران می باشد. این نرخ مرکب در طول زمان تغییر می کند زیرا تحت تأثیر همه سرمایه گذاران در اقتصاد قرار می گیرد.
عامل بیرونی که بر روی نرخ بدون ریسک واقعی تأثیر می گذارد، مجموعه فرصت های سرمایه گذاری موجود در اقتصاد می باشد. فرصت های سرمایه گذاری نیز، با نرخ واقعی رشد بلند مدت اقتصاد تعیین می شوند. یک اقتصاد با رشد سریع، فرصت های بهتر و بیشتری برای سرمایه گذاری فراهم می کند.
تغییر در نرخ رشد واقعی بلند مدت در اقتصاد باعث تغییر در همه فرصت های سرمایه گذاری و نرخ بازده مورد انتظار همه سرمایه گذاری ها می شود. هنگامی که نرخ رشد افزایش می یابد انتظار بازده بالاتری وجود دارد و کسانی که به دنبال وجه برای سرمایه گذاری می باشند تمایل دارند که نرخ بازده بالاتری برای به کار بردن وجوه برای سرمایه گذاری پرداخت نمایند و این به دلیل نرخ رشد بالاتر است. بنابراین، ارتباط مثبتی بین نرخ رشد واقعی در اقتصاد و نرخ بدون ریسک وجود دارد. (همان منبع ،ص۴۳۳)
۲-۳۱-تعیین نرخ بدون ریسک
استفاده از اوراق خزانه به منظور تعیین نرخ بدون ریسک می تواند در تعیین پرتفوی مبنا، براساس SML یا CML تاریخی مشکل ساز باشد. به طور خلاصه معیارهای ارزیابی عملکرد پرتفوی براساس SML یا CML تاریخی که از اوراق خزانه استفاده می کنند در تعیین نرخ بازده بدون ریسک به نفع پرتفوی محافطه کار و به ضرر پرتفوی پیشرو عمل می کنند. (همان منبع، ۴۴۴)

۲-۳۲- ارزش در معرض خطر چیست؟
ارزش در معرض خطر VAR یک روش ارزیابی ریسک می باشد که از تکنیک آماری استاندارد شده استفاده می نماید. ارزش در معرض خطر بدترین زیان در افق زمانی مشخص که مقدار زیان از آن بیشتر نخواهد شده را در یک سطح اطمینان معین ارائه می نماید VAR در واقع خلاصه ای از ریسک بازار برای استفاده کنندگان فراهم می نماید. به عنوان مثال یک بانک می تواند اعلام نماید که ارزش در معرض خطر VAR روزانه آن ۵۰ میلیون دلار در سطح اطمینان ۹۹ درصد می باشد. به عبارت دیگر تنها ۱ درصد احتمال در شرایط عادی بازار، وجود دارد که VAR از ۵۰ میلیون دلار بیشتر باشد. این عدد خلاصه شده ریسک بازار می باشد که بانک با آن مواجه می باشد. نکته ای که حائز اهمیت است که ریسک با همان واحد پولی مورد استفاده در بانک اندازه گیری شده است.
در مقایسه با معیار سنتی اندازه گیری ریسک VAR یک چشم اندازه وسیع از ریسک پرتفوی فراهم می نماید که در اهرم^[۳۱]، همبستگی^[۳۲] و وضعیت فعلی^[۳۳] پرتفوی کاربرد دارد. در نتیجه حقیقتاً VAR یک سنجه پیش بینی کننده ریسک می باشد. بنابراین VAR نه تنها در ابزارهای مشتقه کاربرد دارد بلکه در تمامی ابزارهای مالی کاربرد دارد. این متدولوژی می ­تواند از ریسک بازار به دیگر ریسک­های مالی گسترش یابد.
تحول در VAR بوسیله همگرایی چندین عامل بوجود آمده است:
۱- فشار آوردن قانون گذاران برای کنترل بهتر ریسک های مالی
۲- جهانی شدن بازارهای مالی، که منجر به در معرض ریسک های بیشتر قرار گرفتن شده است.
۳- پیشرفت تکنولوژی که منجر به مدیریت جامع ریسک شده است. (Ibid,vii-ix)
۲-۳۳-تعریف ارزش در معرض خطر VAR
ارزش در معرض خطر VAR به معنای برآورد حداکثر زیان در سطح خاصی از اطمینان (مثل ۹۵%) و در مدت زمان معینی (مثل ۱ روز) می باشد. به عنوان مثال شرکت جی.پی مورگان^[۳۴] در پایان هر روز کاری تلاش می کند تا با توجه به موقعیت های تجاری در جهان میزان ریسکی که متوجه درآمد روزانه خود می باشد را برآورد نماید که این عمل خود در واقع استفاده از روش ارزش در معرض خطر می باشد زیرا این شرکت می تواند تا سطح ۹۵% اطمینان از میزان بیشترین ضرر طرف ۲۴ ساعت آینده با توجه به تغییرات بازار اطمینان یابد. (۱۹۹۷، Du FFie)
۲-۳۴-دفاعی^[۳۵]: کنترل ریسک
مرحله بعدی استفاده از VAR اعمال محدودیت هایی برای معامله گران و واحدهای تجاری می باشد. مزیت VAR این است که یک عدد مبنا است که با فعالیت های ریسکی در بازار مختلف مقایسه می گردد.