دهه‌‌ی هشتاد
هانیه
سیمین
نهال
پوشش زنان در سینمای پس از انقلاب غالباً در دوره‌های مختلف دستخوش تغییرات ناشی از سیاست‌های فرهنگی سینمایی و جامعه بوده است. در سبک پوشش زنان نقش اول تغییر و تحولات مشخصی همراه با دوره‌های گذار در زمان‌های مختلف مشاهده می‌گردد. در واقع، سبک پوشش در دوره‌های مختلف شکل‌های متفاوتی را به خود گرفته است. در حالی‌که سبک پوشش سنتی- مذهبی در دوره‌های مختلف وجود داشته است، اما متعلق به زنان مسن و سنتی در هر دوره بوده است. در دوره‌ی پیش از انقلاب علاوه بر پوشش سنتی- مذهبی، پوشش دوگانه‌ی سنتی و مدرن نشان داده شده است. این دوگانگی سبک پوشش زنان به تفاوت نوع پوشش آن‌ها در دو عرصه‌ی خصوصی و عمومی وابسته است. از آن جا که در سینمای پیش از انقلاب نمایش پوشش زنان با محدودیت خاصی همراه نبوده است، زنان الگوهای نیمه عریانی از پوشش را نمایش داده‌اند. این در حالی است که در عرصه‌های عمومی جامعه‌ی سنتی برای حفظ پوشش خود تلاش می‌کردند، البته دقت چندان در انجام و چندوچون آن نداشته‌اند. در این دوره‌ها زنان معمولاً در ابراز هویت خود هدف و نگرش مشخصی نداشته و تحت تأثیر نفوذ اجباری جامعه‌ی در حال گذار از سنت به مدرنیته بوده‌اند.
( اینجا فقط تکه ای از متن درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. )
پس از انقلاب در دهه شصت پوشش، زنان همراه با محدودیت‌های ایدئولوژیک جامعه شکل دیگری به خود گرفت. سبک پوشش زیبایی‌شناختی زنان در این دوره باب می‌شود. این دسته از زنان، زنانی با هویت هنرمند و هنردوست با درک زیبایی‌شناختی از محیط و سبک پوشش بوده و بر زنانگی و الگوهای زیبایی‌شناختی لباس تأکید می‌کرده‌اند. آن‌ها این سبک‌ها و جلوه‌های نامعمول را در جهت مشخص شدن هویت و علایق‌شان به‌کار می‌گرفته‌اند.
در نیمه‌ی اول دهه هفتاد، پوشش ایدئولوژیک دینی و اسلامی در راستای ایدئولوژی دولتی و سیاست‌های فرهنگی شکل گرفته است. این پوشش نیز پوشش جدیدی برای زنان جوان و طبقه‌ی متوسط بوده است. آن‌ها بر پوشش دینی و نحوه‌ی آن دقت می‌کردند که چنین تأکیدی تا پیش از این وجود نداشته است. این دسته از زنان گرایش‌های مذهبی مدرن و روشنفکرانه داشته و به این شکل تعیین‌کننده‌ی هویت مستقلی برای خود بوده اند.
در نیمه‌ی دوم دهه هفتاد و دهه هشتاد، پوشش راحت و غیر دست و پاگیر رواج می‌یابد. این زنان به اکثریت زنان جوان و طبقه‌ی متوسط جامعه شباهت دارند. به‌نظر می‌رسد این دسته از زنان بر زنانگی جسم و لباس خود و هم‌چنین بر گرایش‌های دینی و مذهبی خود تأکید چندانی ندارند.
به‌طور کلی در سبک پوشش زنان نوعی حرکت رو به جلو در جهت کسب هویت معینی دیده می‌شود. گذاری که در آن سبک‌های پوشش سنتی و مذهبی، بدون ایدئولوژی هویت‌یابی متعلق به زنان سنتی مسن بوده است. پس از آن در دوره‌ی پیش از انقلاب تأکید بر جنبه‌های اغواگرانه‌ی پوشش و بدن وجود داشته است. در دوره‌های پس از انقلاب، زنان در پی کسب هویت مشخصی برای خود پوشش زیبایی‌شناختی و پوشش ایدئولوژیک دینی را برگزیده‌اند که در آن بر زنانگی تأکید می‌شود. اما در نیمه‌ی دوم دهه هفتاد و پس از آن زنان غالباً پوشش مدرن و راحت را ترجیح می‌داده‌اند.
۵-۳-۲- مقوله‌ی نوع باور
در بررسی باورها و اعتقادات زنان، سه مفهوم تعیین شده است:
مفهوم باور سنتی: باورهای آیینی گذشته که دارای چارچوب عقلانی و دینی مشخصی نیستند: اعتقاد به شانس و اقبال.
مفهوم باور دینی: باورهای دینی و مذهبی که دارای چارچوب مشخص و تعریف‌شده هستند و در آن غالباً از نمادهای قرآن و نماز استفاده می‌شود.
مفهوم باور پست‌مدرن: بازگشت به باورهای عرفانی ایرانی و عرفان شرقی که در برهه‌ی زمانی خاصی باب می‌شود: فال‌بینی، مدیتیشن و …
جدول ۵-۱۷- نوع باور زنان نقش اول فیلم‌ها
شخصیت
گزاره‌ها
