تعداد کل انتقال­ها (شامل انتقال مجدد) برای یک دوره.

(( اینجا فقط تکه ای از متن درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. ))

۳-۲-۲- طرح جامع کد محور استاتیک^[۹۱]()
مشابه طرح­های کد محور در دسترس، این طرح نیز شامل فاز انتقال و فاز انتقال مجدد است. فاز انتقال این طرح مانند حالت قدیمی است که مبدا به آسانی تعداد ثابتی از بسته­ها را یک به یک انتقال دهد. تمام این بسته­ها یک دوره نامیده می­شوند. در طول فاز انتقال مجدد، به جای استفاده از یک الگوریتم پیچیده به منظور یافتن مجموعه بهینه از بسته­های از دست­رفته برای انجام عمل روی آن­ها، ابتدا یک تقریب ساده (گام ۱) را بیان می­کنیم که در آن تمام بسته­های از دست­رفته به مجموعه­های متفاوت گروه­بندی می­شوند و سپس مبدا مجموعه به مجموعه به ارسال بسته­های از دست­رفته می ­پردازد.
تنها هنگامی که تمام گیرنده­هایی که مایل به دریافت بسته­های از دست­رفته بوده ­اند بسته­های از دست­رفته در مجموعه جاری را پوشش دهند، مبدا کار را با مجموعه بعدی ادامه می­دهد. در طول انتقال مجدد هر مجموعه از بسته­های از دست­رفته (که با نشان داده می­ شود) بعد از تعیین پارامتر­های مورد نیاز( گام ۲ ) از یک تقریب جدید ( گام ۳) برای تعیین ترکیب مناسب و صحیح از بسته­های از دست­رفته برای انتقال مجدد موثر از بسته­های از دست­رفته، استفاده می­کنیم. اگر بعد از اینکه بسته کد­گذاری شده انتقال یافت، هنوز برخی از گیرنده­ها نتوانسته باشند تمام بسته­ها را پوشش دهند، طرح برخی از پارامتر­های مربوطه را به روز رسانی می­ کند ( گام ۴ ) و سپس کار به منظور بدست آوردن یک بسته کد­گذاری شده جدید ادامه می­یابد ( گام ۳ ). در ادامه گام­های موجود در فاز انتقال مجدد را با جزئیات مورد بررسی قرار می­دهیم.
گام ۱ . ( گروه­بندی بسته­های از دست رفته )
فرض می­کنیم بسته از دست رفته در دوره جاری داریم. بسته از دست­رفته را به مجموعه گروه­بندی می­کنیم به قسمی که مجموعه دارای عضو باشد و مجموعه آخر دارای عضو است. بدون کاسته شدن از کلیت مساله فرض می­کنیم که صفر نیست. برای مجموعه آخر با عضو بسته را با بیت­های صفر به مجموعه اضافه می کنیم و را برای تمام این بسته­های اضافی صفر در نظر می­گیریم.
توجه کنید که بر خلاف طرح استاتیک در دسترس که تنها بسته­های از دست­رفته با گیرنده­های متمایز تحت عمل با هم کد­گذاری می­شوند، در اینجا تمام بسته­ها در یک مجموعه برای انتقال مجدد روی یک میدان متناهی با اندازه کافی بزرگ با هم کد­گذاری می­شوند و هیچ مشکلی در صورت یکسان بودن گیرنده­ها ایجاد نمی­ شود. درباره اندازه میدان متناهی بعدا صحبت می­کنیم.
با توجه به اینکه اعمال کد­گذاری کلی ( روی میدان متناهی انتخابی ) نسبت به عمل ساده بر روی مجموعه ­ای از بسته­های از دست­رفته مبدا را قادر می­سازد که بسته­های کد شده متفاوتی را برای انتقال ایجاد کنند (که در صورت استفاده از عمل غیر قابل بدست آمدن بودند) از این رو ظرفیت­های بالقوه کد­گذاری می­توانند به صورت بسیار موثرتری به کار گرفته شوند.
بیایید مجددا مثال ۳-۲ را در نظر بگیریم. با بهره گرفتن از طرح ، مبدا بسته­های ، و را در یک مجموعه قرار می­دهد. آن­گاه مبدا می ­تواند ابتدا بسته کد شده و سپس را انتقال دهد. هنگامی که این دو بسته کد شده را دریافت کند، می ­تواند و را با روش حذفی گاوس از کد خارج کند. به صورت مشابه و
می­توانند تمام بسته­ها را بازیابی کنند. بدین طریق این امکان وجود دارد که انتقال مجدد ، و را تنها با دو بار نسبت به حداقل سه بار در روش قدیمی خاتمه دهیم.
برای یک مجموعه از بسته­های اصلی ( یعنی بسته­های کد­گذاری نشده ) و یکی از بسته­های کد­گذاری شده­اش، روی میدان متناهی با پایه (یعنی ) ، () را با بردار کد­گذاری روی می­نامیم و با نشان می­دهیم. اکنون مساله اصلی انتخاب بردار کد­گذاری () برای هر انتقال مجدد است. قبل از انتخاب مجدد هر مجموعه از بسته­های از دست رفته، مبدا در ابتدا نیاز به تعیین پارامتر­های اولیه دارد.
گام ۲٫ (تعیین پارامتر­های اولیه )
برای مجموعه داده شده از بسته­های از دست­رفته فرض کنید تعداد بسته­ها در باشند که هنوز دریافت نکرده است. مقدار با () تعیین گردد و مجموعه از بردار­های کد­گذاری شده به صورت زیر تعیین می­ شود:
جاییکه مجموعه ماکزیمم از بردارهای – بعدی روی میدان متناهی است که شامل بردار یکه (۰و…و۰و۱) و… (۱و…و۰) است و هر بردار از این مجموعه مستقل خطی هستند.
گام ۳٫(انتخاب بردار کد­گذاری)
به صورت تصادفی یک بردار در انتخاب می­کنیم و قرار می­دهیم : و سپس فرض می­کنیم که بردار یک بردار کد­گذاری روی به منظور بدست آوردن یک بسته کد شده باشد. یک بسته اصلی یا کد­گذاری شده که توسط یکی از گره­های شبکه دریافت می­ شود را برای این گره تغییر نیافته^[۹۲] (تغییر یافته ^[۹۳] ) گوییم اگر این بسته بتواند در دسترس ( غیر در دسترس ) یا تولید شده با بهره گرفتن از ترکیب خطی بسته­های دریافت شده پیشین باشد. بنابراین گیرنده نیاز دارد تا حداقل بسته تغییر یافته را در طول انتقالات مجدد برای بسته­های از دست­رفته در را به منظور احیای بسته­های از دست­رفته ، دریافت کند. گیرنده که هنوز بسته تغییر یافته را دریافت نکرده است، غیر اشباع ^[۹۴] گویند. توجه کنید که برای هر گیرنده غیر اشباع، بردار کد­گذاری که در گام ۳ انتخاب شده بود، مستقل از بردار­های کد­گذاری بسته­هایی است که پیش ازاین دریافت شده ­اند. به وضوح این کد­گذاری تعداد انتقال­های مجدد را برای بسته­های از دست­رفته می­نیمم می­ کند.
بعد از انتقال مجدد بسته کد­گذاری شده، مبدا نیاز دارد که پارامترهای و را به صورت آنچه در ادامه می ­آید، به روز رسانی کند.
گام ۴٫ ( به روز رسانی پارامترها)
برای هر گیرنده غیر اشباع ( با ) ، اگر به درستی را دریافت کند، داریم . برای هر بسته کد­گذاری شده از {بسته­های کد­گذاری شده انتقال یافته از } U ، اگر آن­گاه بردار کد­گذاری می ­تواند مجددا مورد استفاده قرار گیرد و بنابراین .
با خلاصه گام­های فوق، طرح در جدول ۳-۲ آمده است.
جدول ۲-۳ – طرح توزیع استاتیک جدید

Procedure of the SGC scheme
Steps:

• transmit native packets one by one and build the packet-loss table.

• Conduct procedure 1 to group lost packets into sets.

• For to k do

• Let be the jth set of lost packets.

• Conduct procedure 2 to initialize parameters and .

• While exist one or more unsaturated receivers ( i.e. , ) do

• Conduct procedure 3 to select a coding vector and obtain an encoded packet .

• Repeatedly transmit packet until at least one unsaturated receiver receive it.

• Conduct procedure 4 to update parameters and .

• end while

• end for