روز جمعه کوتاه‌ترین و کم اهمیت‌ترین روز پارلمان است و در این روز مجلس عوام تنها ۵ ساعت نشست دارد در حالی که در سایر روزهای هفته این مدت به ۸ تا ۱۰ ساعت می‌رسد و اغلب نمایندگان مجلس مایل هستند که جمعه‌ها به حوزه‌های خود برگردند. اولویت بندی براساس موضوعات مورد نظر نمایندگان صورت میگیرد. علاوه بر موضوعاتی که هر نماینده ممکن است در ذهن خویش داشته باشد، گروه‌های ذی نفوذ و نهادهای دولتی نیز ممکن است توجه نماینده یا نمایندگان را به موضوعات خاصی جلب نمایند. لایحه اعضاء خصوصی همان مراحلی را که لوایح دولتی طی می‌کنند سپری می کند. موانع بسیاری برای تصویب این لوایح وجود دارد. اولین مانع شور دوم است. لایحه‌ای که در قرعه کشی مقام ۶ یا ۷ یا کمتر از آن را بدست آورده ممکن است هیچ گاه فرصتی برای مباحثه شور دوم نیابد. به هر حال اگر لایحه‌ای دارای مخالفین متعدد باشد حامیان آن باید تلاش بسیاری انجام دهند تا نمایندگان مجلس را برای بحث و گفتگو در موضوع و مفاد آن لایحه قانع کنند.
(( اینجا فقط تکه ای از متن درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. ))
بعد از گذر از مرحله شور دوم، لایحه باید به کمیسیون دائمی ارجاع شود. برای رسیدگی به لوایح اعضاء خصوصی صرفاً یک کمیسیون دائمی در نظر گرفته شده است که اعضاء آن معمولاً هفته‌ای یک مرتبه تشکیل جلسه می‌دهند مباحثات طولانی در مورد لایحه بحث انگیزی که در قرعه کشی رتبه بالایی دارد، خود به خود رسیدگی را به لوایح دیگر را که رتبه پایین‌تری دارند به تأخیر می‌اندازد. یک روش ساده برای به تأخیر انداختن رسیدگی به یک لایحه در کمیسیون مذکور این است که مباحثات در مورد لایحه‌ای که همان موقع در کمیسیون مطرح است را طولانی کرده و اصلاحات زیادی بر آن اعمال نمایند.
در مجلس اعیان میتواند اصلاحاتی برای این گونه لوایح صورت گیرد ولی پیشنهادات اصلاحی مذکور همچون لوایح دولتی باید توسط مجلس عوام مورد بررسی و تصویب قرار گیرند.
بعد از شور دوم لوایح اعضاء خصوصی در کمیسیون دائمی مربوطه مورد بررسی قرار میگیرند که آیا با آنها شدیداً مخالفت میشود یا بدون هیچگونه مشکلی به مرحله بعدی می‌روند. شش جمله دوم مخصوص لوایح اعضاء خصوصی معمولاً به این مرحله اختصاص می‌یابد. از جمله لوایحی که به قید قرعه انتخاب و تصویب شده‌اند قانون روابط نژادی(جبران خسارت) مصوب ۱۹۹۴ و قانون همجنس بازی و قانون سقط جنین قابل توجه است.
در هنگام انتخاب موضوع نمایندگان به چند عامل توجه می‌کنند و علاقه و تخصص خود نمایندگان از اهمیت زیادی برخوردار است و قدرت عقیده عمومی نیز مهم است. اگر گروه‌های ذی نفع و عموم مردم طرفدار موضوع باشند، احتمال تصویب یک لایحه بیشتر است. بعلاوه اگر دولت نسبت به موضوع یک لایحه بی‌تفاوت یا مشتاق باشد، احتمال اینکه لایحه به قانون تبدیل شود، بسیار بیشتر از حالتی است که دولت با آن مخالف باشد. اگر حامیان یک لایحه با ادارات دولتی مربوط راجع به محتوای لایحه گفتگو کنند و به توافق برسند، باز هم احتمال تصویب لایحه افزایش می‌یابد. (زارعی، ۱۳۸۴: ۹۱-۸۹)
د- لوایح قاعده ده دقیقه ای
دو مرتبه در هفته سالن مجلس عوام که معمولاً شاهد حضور غالب نمایندگان مجلس است، یک فرصت ده دقیقه‌ای را به نمایندگان اختصاص میدهد تا لایحه را پیشنهاد کنندگانی به یک نماینده دیگر نیز فرصت ده دقیقه‌ای داده میشود تا با آن لایحه مخالفت کند، آن گاه مجلس در مورد لایحه رأی میدهد. این لوایح خیلی به ندرت به صورت قانون در می‌آیند. (زارعی، ۱۳۸۴: ۹۱)
ه – لوایح پیشنهادی عادی
این لوایح بدون هیچ گفتگو و مباحثه‌ای در پنجمین چهارشنبه از هر دوره نشست مجلس میشوند. اکثر آنها فراتر از مرحله شور اول نمی‌روند آنهایی که از این مرحله فراتر می‌روند عموماً با مباحثه و گفتگوی بسیار اندک یا اصلاً بدون هیچ مباحثه‌ای تصویب میشوند. لوایح مذکور می‌توانند هر موضوعی را شامل میشوند مثلاً در سال ۱۹۹۶ لایحه مراسم عروسی به تصویب رسید. (زارعی، ۱۳۸۴: ۹۱)
۳-۱۳- ۱-۲- لوایح اعضاء خصوصی که ابتدا در مجلس اعیان طرح شده اند
هر اعیان زاده در مجلس اعیان میتواند لایحه‌ای را ارائه دهد. مثل نمایندگان مجلس عوام، اعیان زادگان ممکن است دلایل مختلفی برای این کار خود داشته باشند مانند تحصیل شهرت، تغییر قانون یا اصلاح آن. پس از تأیید مجلس اعیان، لایحه مربوط به مجلس عوام ارسال میشود تا در آنجا نیز مورد تصویب قرار گیرد. (زارعی، ۱۳۸۴: ۹۱)
۳-۱۳-۲- فرایند تبدیل لایحه به قانون (لوایح عمومی)
فرایند قانونگذاری میتواند از هر یک از مجالس عوام یا اعیان آغاز شود و فرایند ذیل براساس شروع قانونگذاری از مبدأ مجلس عوام است.
۳-۱۳- ۲-۱- ارائه لایحه و شور اول
لوایح عمومی در ابتدا ممکن است در هر یک از مجالس عوام یا اعیان ارائه شوند. بررسی بیشتر لوایح اختلافی و همه لوایحی که مربوط به بودجه هستند از مجلس عوام آغاز میشوند. برخی از لوایح ممکن است قبل از شور اول به صورت پیش نویس چاپ شوند تا عموم مردم بتوانند آن را مطالعه و نظر خود را ارائه دهند. ارائه کننده لایحه بودجه نماینده مسئول یا مدیر کل بودجه نام دارد و برای سایر قانونگذاری‌های اصلی دولت، معاون وزیر، مسئول نهاد یا اداره ارائه شده لایحه تلقی میشود. رویه معمول عرفی یک لایحه این است که نماینده مسئول عناوین کوتاه و بلند موضوع و مفاد لایحه و همچنین روز ارائه لایحه را به مجلس اطلاع میدهد و سپس با اعلام سخنگو در شروع امور عمومی در همان روز، لایحه را به مجلس ارائه میدهد.
در روز ارائه، نماینده مجلس متنی را که اصطلاحاً به آن لایحه مبهم و نامفهوم میگویند به همراه دارد. در متن مذکور تیترها و عناوین بلند و کوتاه موضوع و مفاد لایحه و همچنین اسامی دوازده نفر از نمایندگان مجلس که حامی آن لایحه هستند نوشته شده است. منشی مجلس عنوان کوتاه آن را قرائت می‌کند. سپس گفته میشود که لایحه برای بار اول خوانده شده (شور اول) و دستور چاپ آن صادر میشود، تا شور یا قرائت دوم آن در روزهای آینده صورت گیرد. همچنین لوایح ممکن است به دستور مجلس نیز ارائه شوند.
۳-۱۳- ۲-۲- شور دوم
در شور دوم مفاد لایحه و اصول آن مورد بحث قرار میگیرد. معمولاً مباحث حدود یک روز به طول می انجامد. گرچه گاهی لوایح خیلی پیچیده یا بحث انگیز دو یا سه روز مورد بحث قرار میگیرد. لوایح مهم به مدت یک روز، مورد بحث قرار میگیرد. لوایح کم اهمیت‌تر زمان کمتری مورد بحث قرار میگیرند و طرح‌های غیر جنجالی می‌توانند مرحله شور دوم را بدون اینکه هیچ مباحثه‌ای صورت بگیرد، طی کنند. همچنین این امکان وجود دارد که لوایح غیر جنجالی، ابتدا مباحثه شور دوم خود را به طور غیر رسمی در یک کمیسیون دائمی سپری کنند و بعد برای انجام مباحثات رسمی شور دوم، در صحن مجلس مطرح شوند.
معاونان وزراء و مخالفان آنها معمولاً مباحث را آغاز و ختم می‌کنند و بقیه مباحثات توسط نمایندگان بیطرف صورت میگیرند. نمایندگان ذی نفع و نمایندگانی که حوزه انتخاباتی آنها از لایحه متأثر شده است در مباحثات مشارکت فعال دارند. به ندرت یک لایحه در مرحله شور دوم رد میشود. از آنجا که لوایح در بردارنده سیاست‌های دولت هستند، نمایندگان دولت که حزب مسلط در مجلس را تشکیل می‌دهند همیشه از آن حمایت می‌کنند. (زارعی، ۱۳۸۴: ۹۴-۹۳)
۳-۱۳- ۲-۳- فرایند بررسی لوایح در کمیسیون ها
مهمترین وظیفه کمیسیون‌ها در این مرحله، بررسی بند به بند محتوای لایحه است. این مرحله معمولاً توسط یک کمیسیون دائمی که حدود ۱۸ تا ۲۵ عضو دارد انجام میشود. این اعضاء براساس قدرت و اکثریت احزاب در مجلس عوام انتخاب میشوند. در مورد یک لایحه دولتی ضروری و مهم کمیسیون دائمی حدود ۱۰ یا ۱۲ مرتبه در مدتی حدود ۶ هفته تشکیل جلسه میدهد.
ریاست کمیسیون بر عهده یک عضو حزبی ارشد از هر یک از جبهه‌های موافق یا مخالف است که در طی مباحثات بیطرف می‌ماند. برای لوایح طولانی دو عضو حزبی جهت ریاست بر کمیسیون منصوب میشوند. وظیفه کمیسیون دائمی فوق الذکر، بررسی و تصویب هر بند از لایحه است و در مورد هدف کلی لایحه در این کمیسیون بحثی صورت نمیگیرد. مخالفان و بی‌طرفان نیز ممکن است خواستار تغییر قسمت‌هایی از لایحه باشند، دولت ممکن است به اصلاحاتی که در شور دوم پیشنهاد شده پاسخ دهد یا به مباحثاتی که از نهادهای بیرون پارلمان یا گروه‌های ذی نفع ارائه گردیده رسیدگی کند و در نهایت، رأساً تصمیم بگیرد که تغییراتی ایجاد کند.
در مورد یک لایحه بحث انگیز اغلب ممکن است توسط اعضاء مخالف موجود در کمیسیون صدها اصلاحیه برای بررسی پیشنهاد و ارائه گردد. گاهی برای سرعت بخشیدن به جریان مباحثات لایحه را به دو بخش تقسیم کرده و بخشی از آن را به کمیته کل مجلس و بخش دیگر به کمیسیون دائمی ارجاع دهند.
این رویه در سال ۱۹۹۴ در خصوص لایحه قانون جزایی و نظم عمومی اعمال شد. این رویه اغلب برای قسمت‌های مهم لایحه بودجه سالانه نیز مورد استفاده قرار میگیرد. کمیسیون‌ها صرفاً می‌توانند لوایح را اصلاح کنند و توانایی رد آن را ندارند.
در سالهای اخیر سه نوع لایحه در کمیسیون کل مجلس مورد رسیدگی قرار میگیرند: لوایح ساده و غیر جنجالی، لوایحی که بنا به ضرورت باید فوراً تصویب شوند و لوایحی که دارای اهمیت خاصی هستند. کمیسیون‌های دائمی بر خلاف عنوانشان موقتی هستند و پس از اینکه در خصوص یک لایحه اجرا شده، گزارش لازم را به صحن مجلس ارائه کردند منحل میشوند. اعضاء این کمیسیون‌ها توسط کمیسیون گزینشی انتخاب میشوند. رئیس کمیسیون دائمی در بیشتر اوقات صرفاً بر حسن جریان بررسی‌های کمیسیون نظارت می‌کند و در فرایند اتخاذ تصمیم مشارکت نمی‌نماید مگر اینکه آراء موافق و مخالف برابر باشد. (زارعی، ۱۳۸۴: ۹۶-۹۴)
۳-۱۳- ۲-۴- گزارش کمیسیون‌ها به مجلس و شور سوم
این مرحله شامل بررسی جزئی لایحه است که قبلاً توسط کمیسیون یا کمیسیون‌های مربوطه مورد ارزیابی قرار گرفته است اما این مرتبه در خود مجلس صورت میگیرد تا همه نمایندگان بتوانند در مباحثات شرکت کنند. در طی مباحثات، پیشنهادهای اصلاحی و بندهای جدید مورد تبادل نظر قرار میگیرند و در مورد آنها رأی گیری میشود. بسیاری از این اصلاحات توسط خود دولت و در جریان پاسخ به اظهار نظرهای ارائه شده در کمیسیون‌ها ایجاد میشوند. اصلاحاتی که در فرایند بررسی‌های کمیسیون‌ها رد شده‌اند معمولاً دوباره مورد بحث قرار نمی‌گیرند. این مرحله میتواند از چند دقیقه تا چند روز به طول بیانجامد. تمام لوایح به استثناء لوایحی که در کمیته کل مجلس بررسی شده‌اند و در آنجا اصلاح نشدهاند به مجلس گزارش میشوند. شور سوم که در حقیقت مرحله مباحثه نهائی است و برای بررسی محتوای لایحه اصلاح شده صورت میگیرد، اغلب بسیار کوتاه مدت بوده و فوراً بعد از گزارش کمیسیون‌ها برگزار میشود. (زارعی، ۱۳۸۴: ۹۸-۹۷)
۳-۱۳- ۲-۵- ارجاع به مجلس اعیان
سیر تبدیل لوایح به قانون ممکن است از هر یک از مجالس عوام یا اعیان آغاز شود. ولی پس از سپری شدن هر سه شور در یک مجلس، مصوبه مورد نظر باید برای تصویب مجلس دیگر نیز ارسال گردد. بنابراین پس از سپری شدن مراحل فوق الذکر در مجلس عوام، لایحه مصوب تقدیم مجلس اعیان میشود. در مجلس اعیان مباحثات و مراحل شور شبیه به مجلس عوام است. بررسی‌های کمیسیونی در مجلس اعیان وجود ندارد و تمام بررسی مربوط به مفاد لایحه تقریباً همیشه در صحن مجلس اعیان صورت میگیرد. بنابراین هر یک از لردهای مجلس میتواند اصلاحاتی را پیشنهاد کنند. در مجلس اعیان مباحثات را نمی‌توان با اعلام کفایت مذاکرات محدود نمود.
در این مجلس تمام اصلاحات پیشنهاد شده مورد بحث و بررسی قرار میگیرند، علاوه براین در مجلس اعیان لردها می‌توانند حتی در مرحله شور سوم اصلاحات جدیدی را پیشنهاد کنند که هدف از آن برطرف کردن موارد ابهام در لایحه و تکمیل تعهداتی که دولت در مراحل قبلی متعهد شده، میباشد.
اصلاحات پیشنهادی نباید در مراحل قبلی مورد بررسی قرار گرفته باشند و باید بر اساس این دیدگاه ارائه شوند لایحه در هر صورت تصویب خواهد شد. همیشه این امکان وجود دارد که لایحه در هر مرحله بین شور دوم و شور سوم برای بررسی بیشتر مفاد آن، به یک کمیسیون تحقیقی ارجاع شود. کمیسیون تحقیق مذکور، راجع به موضوع لایحه بررسی‌های لازم را انجام و راجع به قیود و موارد اصلی آن گزارش میدهد. اگر از نظر مجلس اعیان لایحه مصوب مجلس عوام نیاز به اصلاح نداشته باشد، ضمن تأیید فوراً برای توشیح شاه یا ملکه تسلیم میشود. اما اگر اصلاحاتی در آن صورت گیرد، دوباره به مجلس عوام ارجاع میشود و در آنجا در مورد اصلاحات مذکور بحث میشود. مجلس عوام میتواند اصلاحات پیشنهادی را بپذیرد و یا آنها را اصلاح یا رد کند. اگر هر یک از سه راه آخر را برگزیند لایحه مجدداً همراه با صدور بیانیه‌ای مشتمل بر دلایل تصمیم مجلس عوام به مجلس اعیان ارجاع میشود. در این صورت مجلس اعیان نظرات مجلس عوام را یا می‌پذیرد یا رد می‌کند. اگر نظرات مذکور را نپذیرد، لایحه دوباره به مجلس عوام فرستاده میشود و این رویه آنقدر تکرار میگردد تا دو مجلس به توافق برسند و اگر تا پایان دوره پارلمان، در موضوع لایحه به توافق نرسیدند لایحه رد میشود. صلاحیت مجلس اعیان در اصلاح لایحه بودجه سالانه و لوایح خاص مربوط به آن، محدود گردیده است.
اصلی‌ترین محدودیت‌های مجلس اعیان مربوط به لوایح مالی است. طبق قوانین پارلمانی، کلیه لوایح مالی که به تأیید مجلس عوام رسیده‌اند باید ظرف یک ماه به تأیید مجلس اعیان برسند. اگر مجلس اعیان ظرف مهلت مذکور هیچگونه اقدامی نسبت به لایحه ارجاع شده انجام ندهد، با اصرار مجلس عوام به تصویب لایحه مورد نظر لایحه برای توشیح ملکه ارسال خواهد شد. بقیه لوایحی که به تصویب مجلس عوام رسیده‌اند می‌توانند ظرف ۱۳ ماه به تصویب مجلس اعیان برسند.
دو محدودیت مهم بر قدرت قانونگذاری مجلس اعیان وارد است: اول اینکه نمی‌توانند اظهارنظر نسبت به یک لایحه را برای بیش از یک دوره پارلمانی به تأخیر بیاندازند و دوم، مجلس اعیان لوایح مالی مثل لوایح مربوط به مالیات یا بودجه دولت را بررسی نمی‌کند. اینگونه لوایح بدون هیچ مباحثه‌ای به تصویب مجلس اعیان می‌رسند. این محدودیت‌ها از حیث تقنینی بیانگر اهمیت و برتری مجلس منتخب عوام بر مجلس غیر انتخابی اعیان است. (زارعی، ۱۳۸۴: ۱۰۰-۹۸)
۳-۱۳- ۲-۶- توشیح ملکه و اعمال قانون
پس از اینکه مقام سلطنت رسماً رضایت خود را برای لایحه مصوب اعلام می‌دارد، لایحه مذکور به صورت قانون سرزمین انگلستان در می‌آید. امروزه توشیح ملکه جنبه تشریفاتی داشته و به صورت اتوماتیک انجام میشود.
امروزه توشیح ملکه فقط هنگام تعطیلات مجلس صورت میگیرد و در سایر مواقع نیز سخنگو در مجلس عوام و صدراعظم در مجلس اعیان در زمان‌های استراحتی که مناسب تشخیص می‌دهند، توشیح ملکه را در مجالس مربوطه اعلام می‌کنند. در صورتی که شاه یا ملکه زیر ۱۸ سال سن داشته یا بیمار باشد یا به هر دلیلی نتواند مصوبه پارلمان را امضاء کند، عمل توشیح میتواند توسط نایب السلطنه صورت گیرد. طبق قانون توشیح شاه، ملکه مصوب ۱۹۶۷ ملکه باید همیشه قانون را امضاء کند مگر اینکه نخست وزیر مخالف مفاد لایحه باشد و عدم امضاء آن را توصیه کند. هنگامی که لایحه‌ای به قانون تبدیل میشود، بلافاصله از ساعت ۱۲ شب همان روزی که ملکه آن را امضاء کرده یا اگر در خود قانون تاریخی معین شده باشد از سررسید آن تاریخ به بعد لازم الاجرا میشود. (زارعی، ۱۳۸۴: ۱۰۱-۱۰۰)
۳-۱۳- ۲-۷- فرایند تبدیل لوایح خصوصی به قانون
لوایح خصوصی توسط نمایندگان مجلس عوام یا نمایندگان مجلس اعیان ارائه نمی‌شوند، بلکه توسط نهاد ارائه کننده لایحه ارائه میشوند. این لوایح هیچ ارتباطی به لوایح اعضاء خصوصی ندارند. قبل از اینکه یک لایحه خصوصی ارائه شود ساکنان محلی و سایر گروه‌های ذی نفع باید از لایحه و مفاد آن مطلع شوند تا اگر چنانچه اعتراضی نسبت به آن دارند در جریان بررسی‌های کمیسیون مطرح نمایند. این اطلاع رسانی به افراد با بهره گرفتن از تبلیغات روزنامه‌ای یا مکاتبه با افرادی که به طور خاص از مفاد لایحه متأثر میشوند صورت میگیرد. تمام لوایح خصوصی باید به تصویب هر دو مجلس عوام و اعیان برسند. مرحله بررسی و ارزیابی مفاد لایحه صرفاً در مجلس عوام صورت میگیرد، ولی شور سوم در هر دو مجلس انجام میشود و معمولاً صوری است. بعد از اینکه لایحه هر دو مجلس تأیید شد برای توشیح مقام سلطنت نزد ملکه فرستاده میشود. انتقادی که از لوایح خصوصی شده این است که پیگیری و بررسی آن برای افراد و نهادهای محلی بسیار دشوار است چرا که به علت هزینه زیاد دادرسی ممکن است نتواند وکیلی استخدام کنند تا از حق آنها دفاع نماید.
۳-۱۳- ۳- قانونگذاری اروپایی
۳-۱۳- ۳-۱- نهادهای اتحادیه اروپا
شورای وزیران، کمیسیون اروپایی و پارلمان اروپایی سه نهاد قانونگذار اتحادیه اروپا هستند. نهاد اصلی قانونگذاری شورای وزیران میباشد که مرکب است از یک نماینده از هر دولت. نحوه فعالیت شورای وزیران به گونه‌ای است به طور تخصصی در امورات وزارتخانه متبوع مداخله می‌کنند. مثلاً در بحث کشاورزی وزیر کشاورزی، شیلات و تغذیه مداخله می‌کنند. کمیسیون به منزله قوه مجریه اتحادیه اروپاست. کمیسیون تصمیمات اتخاذ شده توسط شورای وزیران را اجرا می‌کند، قانونگذاری اتحادیه اروپا را آغاز می‌کند و این موضوع را تضمین می‌کند که قوانین تصویب شده در دولت عضو اجرا خواهد شد. در بریتانیا همیشه یکی از دو کمیسری که انتخاب میشود نماینده مجلس عوام بوده و دیگری نماینده مجلس اعیان است.
پارلمان اروپایی نقش بسیار مهمی در رویه قانونگذاری اتحادیه اروپا ایفاء می‌کند. این پارلمان میتواند پیشنهاداتی برای اجرای سیستم انتخاباتی یکسان دولتهای عضو مطرح کند و شورا باید آن را به کشورهای عضو توصیه نماید پارلمان اروپایی دارای ۶۲۶ عضو است. بودجه اتحادیه اروپا نمی‌تواند بدون توافق و رضایت پارلمان اروپایی تصویب شود.
تفاوت نقش شورای وزیران و پارلمان در جامعه اروپایی در این است که شورای وزیران نمی‌تواند لایحه پیشنهاد کند و باید لوایح پیشنهاد اروپایی را تصویب یا اصلاح نماید. همچنین پارلمان بودجه اتحادیه را تعیین می‌کند و معاهدات بین‌المللی را تصویب می‌کند. پارلمان میتواند شورای وزیران را استیضاح کند و انتخاب اعضاء کمیسیون را تأیید نماید. پارلمان میتواند کشورهای جدید را به عضو بپذیرد و بودجه اتحادیه را وتو کند. علاوه براین، پارلمان میتواند تمام اعضاء کمیسیون را برکنار نماید.
نحوه قانونگذاری اروپایی بدین صورت است که کمیسیون اروپایی پیش نویس قوانین را پیشنهاد می‌کند و این پیش نویس‌ها پس از آنکه توسط متخصصان فنی و گروه های ذی نفع و مأموران هر دولت عضو مورد بررسی و مباحثه دقیق قرار گرفتند، به شورای وزیران فرستاده میشوند تا توسط آن شورا تصویب و تأیید گردند.
قوانین تصویب شده توسط اتحادیه اروپا عموماً شامل مقررات و دستورالعمل هاست. در بریتانیا دستورالعمل معمولاً یا توسط یک لایحه اعمال میشود، که این لایحه در پارلمان بریتانیا یک لایحه دولتی مورد بحث قرار میگیرد یا بصورت قوانین مصوب در اثر تفویض اختیار قانونگذاری براساس قوانینی که در آن زمان موجود هستند به اجرا در می‌آید. دولتهای عضو باید دستورالعمل‌های اتحادیه اروپا را تصویب و اجرا کنند و در غیر این صورت کمیسیون میتواند آنها را به دیوان اطلاعات اداری احضار کند. (زارعی، ۱۳۸۴: ۱۰۵-۱۰۳)
۳-۱۳- ۳-۲- نقش پارلمان بریتانیای کبیر در قانونگذاری اتحادیه اروپا
پارلمان، طرح‌های قانونی پیشنهادی برای اتحادیه اروپا را به طریق مختلفی بررسی می‌کند. در مجلس عوام، کمیته تحقیق مربوط به قانون گذاری اروپایی، پیشنهادات قانونگذاری ارائه شده توسط کمیسیون را بررسی می‌کند. در مجلس اعیان کمیته تحقیق مربوط به جامعه اروپایی، وظیفه بررسی پیشنهادات قانونگذاری مهم کمیسیون را برعهده دارد. کمیته تحقیق از طریق پنج کمیته فعلی که هر یک برای موضوع خاصی تشکیل شده‌اند به فعالیتهای خود می‌پردازد. این کمیته‌های فرعی از وزراء، متخصصان و گروه های ذی نفع مربوطه، اطلاعات و شواهد لازم را جمع آوری می‌کنند و سپس گزارش مربوطه را ارائه می‌دهند. (زارعی، ۱۳۸۴: ۱۰۵-۱۰۶)
۳-۱۴- شیوه‌های تشخیص مسائل مبتلا دبه و مورد نیاز قانونگذاری
مرجع اصلی تصویب قوانین، پارلمان است. پارلمان سالانه تعداد زیادی قانون تصویب می‌کند. نمایندگان پارلمان برای تصویب قوانین از هیئت‌ها یا اشخاص متخصص یا نهادهای دولتی یا سیاستمداران یا بیانیه حزبی احزاب و گروه های ذی نفع الهام میگیرند. در انگلستان، پارلمان از اختیارات گسترده قانونگذاری برخوردار است. به غیر از مورد خاص (قانونگذاری تفویضی و قواعد قضایی) در بقیه قوانین به وسیله و از طریق پارلمان به تصویب می‌رسند. بنابراین نهادهای دولتی یا سیاستمداران باید برای تصویب لوایح پیشنهادی خود از طریق پارلمان اقدام کنند.
