*متفاوت بودن حروف لاتین بر روی ستونها نمایانگر اختلاف معنی دار در سطح ۵% احتمال میباشد ( ۰۵/۰ >р).
شکل ۴- ۳: نمودار درصد کشیدگی فیلمهای نشاسته تاپیوکا با غلظتهای مختلف نانو دی اکسید تیتانیوم.
*متفاوت بودن حروف لاتین بر روی ستونها نمایانگر اختلاف معنی دار در سطح ۵% احتمال میباشد ( ۰۵/۰ >р).
شکل ۴- ۴: نمودار مدول یانگ فیلمهای نشاسته تاپیوکا با غلظتهای مختلف نانو دی اکسید تیتانیوم.
*متفاوت بودن حروف لاتین بر روی ستونها نمایانگر اختلاف معنی دار در سطح ۵% احتمال میباشد ( ۰۵/۰ >р).
۴-۳- بررسی اثر نانو دی اکسید تیتانیوم بر خواص فیزیکوشیمیایی فیلمهای تاپیوکا
۴-۳-۱- قابلیت میزان جذب آب
شکل ۴-۵ ، قابلیت میزان جذب آب را برای فیلمهای نشاسته تاپیوکا حاوی نانو دی اکسید تیتانیوم را نشان می دهد. با توجه به نتایج شکل ۴-۵، با اضافه کردن نانو ذرات در فیلمهای نشاسته تاپیوکا میزان جذب آب از ۶۴/۴ تا ۱۸/۲ (گرم آب به ازای هر گرم ماده خشک)، به طور معنی داری (۰۵/۰p<) کاهش مییابد. در این تحقیق نانو ذرات به دلیل اندازه خیلی کوچکشان به آسانی میتوانند فضاهای خالی ماتریکس فیلم خلل و فرج دار را پر کنند لذا پخش آسان آب یا رطوبت مشکل می شود، در نتیجه سبب کاهش خاصیت آبدوستی فیلمهای نشاسته تاپیوکا، می شود. بر اساس مطالعات گزارش شده، که افزایش محتوی نانو ذرات دی اکسید تیتانیوم در فیلم سبب افزایش باندهای هیدروژن بین دی اکسید تیتانیوم و اجزای ماتریکس است بنابراین، مولکولهای آب آزاد، در تعامل شدید با اجزای فیلمهای نانو بایو کامپوزیت نیستند ]۲۹[. محمدی نافچی و همکاران در سال ۲۰۱۲، نیز برای فیلم ژلاتین یا نشاسته با افزودن نانو دی اکسید روی کاهش جذب آب را نتیجه گرفتند، زیرا نتایج تجربی بیانگر آنست، زمانی که نانو ذرات (اکسید روی) به محتوای فیلم افزوده شد، پیوند هیدروژنی بین ZnO و اجزای ماتریس تشکیل گردید ]۷۲[.
(( اینجا فقط تکه ای از متن درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت nefo.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. ))
شکل ۴- ۵: میزان جذب آب فیلمهای نشاسته تاپیوکا، با غلظتهای مختلف نانو دی اکسید تیتانیوم.
*متفاوت بودن حروف لاتین بر روی ستونها نمایانگر اختلاف معنی دار در سطح ۵% احتمال میباشد ( ۰۵/۰ >р).
۴-۳-۲- حلالیت در آب
حلالیت در آب یک فاکتور مهم در تعریف کاربردهای ممکن برای فیلم های بایو پلیمر کامپوزیت است. بیشتر بایو پلیمرها در حالت طبیعی خود به رطوبت حساس و محلول در آب هستند که میتوان با روشهای مختلف مانند گنجانده شدن اجزای چربی از منشاء خوراکی در فیلم، کامپوزیت پروتئین– چربی، استفاده از نانو ذرات با ایجاد پیوند های عرضی حلالیت را کاهش داد ]۷۶[.
همان گونه که از نتایج شکل ۴- ۶، مشخص است با اضافه کردن ذرات نانو دی اکسید تیتانیوم در فیلمهای نشاسته تاپیوکا، حلالیت فیلمها از ۷۵/۲۴ تا ۱۲/۱۱ درصد به طور معنی داری (۰۵/۰p<) کاهش مییابد. جذب رطوبت به دلیل گروه های هیدروکسیل موجود در نشاسته است که با آب پیوند برقرار می کند. در این تحقیق با افزودن نانو ذرات در ماتریکس بایوپلیمر گروه های هیدروکسیل قابل دسترس برای مولکول های آب کاهش پیدا می کنند. در نتبجه سبب کاهش خاصیت آبدوستی فیلمهای نشاسته تاپیوکا میشوند.
تانگ[۳۰] و همکارانش (۲۰۰۷) پیشرفتهای اساسی در مقاومت آب نشاسته / فیلمهای قابل تجزیه زیستی نانو Sio2 / PVOH گزارش دادهاند که نتایج حاصل از این پژوهش نیز با نتایج آنها کاملا مشابه است. انحلالپذیری پایین آب ویژگی مطلوبی برای بستهبندی مواد غذایی است. چون فیلمهای بستهبندی با چنین ویژگی میتوانند در برابر شرایط با رطوبت بالا مقاوم باشند. در این تحقیق با افزودن نانو دی اکسید تیتانیوم در ماتریکس پلیمر گروه های هیدروکسیل قابل دسترس برای مولکولهای آب کاهش پیدا می کنند در نتیجه سبب کاهش خاصیت آبدوستی فیلمهای نشاسته تاپیوکا می شود ] ۹۹[.
شکل ۴- ۶: میزان حلالیت در آب فیلمهای نشاسته تاپیوکا، با غلظتهای مختلف نانو دی اکسید تیتانیوم.
*متفاوت بودن حروف لاتین بر روی ستونها نمایانگر اختلاف معنی دار در سطح ۵% احتمال میباشد ( ۰۵/۰ >р).
۴-۴- بررسی اثر نانو دی اکسید تیتانیوم بر خواص ممانعتی فیلمهای تاپیوکا
۴-۳-۱- تعیین میزان نفوذ پذیری به بخار آب
یکی از مهمترین عملکردهای بسته بندی غذا، جلوگیری و یا به حداقل رساندن انتقال رطوبت بین غذا و محیط اطراف است. سپس نفوذ پذیری بخارآب باید به کمترین حد ممکن برسد، تا محیط بسته بندی غذا بهینه سازی شده و عمر بالقوه محصول غذایی بر روی قفسهی مغازهها افزایش یابد ]۴۲[. شکل ۴-۷، نشان دهنده نفوذپذیری نسبت به بخار آب فیلمهای تاپیوکا، با درصدهای مختلف از نانو ذرات دی اکسید تیتانیوم میباشد. بعد از اضافه کردن نانو ذرات کاهش قابل توجهای در میزان نفوذ پذیری به بخار آب ایجاد شد که میتوان به مقاومت بیشتر از نانو ذرات دی اکسید تیتانیوم در مقایسه با ماتریکس بایوکامپوزیت نسبت داد. بنابراین تلفیقی از نانو ذرات به ماتریکس یک مسیر غیر مستقیم برای عبور از میان مولکولهای آب را ایجاد می کند ]۱۰۳[. این کاهش نفوذ در فیلم های نشاسته تاپیوکا ساپورت شده با نانو ذرات دی اکسید تیتانیوم را میتوان بر اساس مدل نیلسن[۳۱] (۱۹۶۷)، مسیرهای پیچشی و غیر مستقیم توضیح داد. بازدارندگی ضعیف نسبت به بخار آب از عیبهای اساسی فیلمهای پلی ساکاریدی به حساب می آید به علت ماهیت آبدوست پلیساکاریدها، فیلمهای حاصل از آن نفوذ پذیری بالایی نسبت به بخار آب دارد این حساسیت نسبت به رطوبت باعث ایجاد تغییر در خواص کاربردی فیلم پلی ساکاریدی در شرایط محیطی مختلف شده و در نتیجه کاربرد فیلمهای پلی ساکاریدی در شرایط مختلف (به ویژه در رطوبتهای نسبی بالاتر) را محدود میسازد ] ۶ و ۷۸[. هنگامی که نانو ذره در ماتریکس پلیمری وجود دارد ، یک ملکول آب باید مسیر پیچیده تری را نسبت به ترکیب خالص پلیمر طی کند تئوری که توسط ﺛلن بیان شد ]۱۰۱[.
همان طور که در شکل ۴-۷، مشاهده میکنیم خاصیت نفوذپذیری با افزایش غلظت نانو ذرات دی اکسید تیتانیوم از ۳۷/۶ تا ۹۵/۲ ، کاهش یافت. نانو ذرات به دلیل اندازه خیلی کوچکشان به آسانی میتوانند فضاهای خالی ماتریکس فیلم خلل وفرج دار را پر کنند لذا پخش آسان آب یا رطوبت مشکل می شود ]۳۱ و ۱۰۰[. ضمن این که مسیر پیچ در پیچ اطراف لایه های نانو، مولکول های نفوذ کننده را وادار می کند که از یک مسیر طولانی از میان فیلم عبور کنند ]۹۳[.
شکل ۴- ۷: میزان نفوذ پذیری به بخار آب فیلمهای تاپیوکا با غلظتهای مختلف نانو دی اکسید تیتانیوم
*متفاوت بودن حروف لاتین بر روی ستونها نمایانگر اختلاف معنی دار در سطح ۵% احتمال میباشد ( ۰۵/۰ >р).
۴-۴-۲- نفوذ پذیری نسبت به بخار اکسیژن
نفوذپذیری نسبت به گاز و ترکیبات فرار آروما در فیلم های پلی ساکاریدی تحت تاثیر عوامل مختلفی قرار دارد: نسبت نواحیکریستالی به نواحیآمورف، میزان تحریک زنجیرههای پلیمری و میزان برهمکنشها بینگروه های عملگرای پلیمر و مولکولهای گاز و ترکیبات فرار در نواحی آمورف ]۴۹[. فیلمهای بایوپلیمری به دلیل وجود تراکم و فشردگی بالا بین زنجیره ها، وجود مقدار زیاد پیوندهای هیدروژنی، وجود حالت نیمه کریستالی، بازدارندگی عالی در مقابل اکسیژن دارند و همین امر استفاده از آن را در بسته بندی میوه ها و سبزی ها جهب کاهش سرعت تنفس و افزایش ماندگاری میسرمیسازد
در این تحقیق همانطور که در شکل ۴-۸، نشان داده شده است در فیلم های نشاسته تاپیوکا ساپورت شده با نانوذرات، با افزایش غلظت نانو دی اکسید تیتانیوم، میزان نفوذپذیری به اکسیژن(OP) از ۴۵/۴ تا ۳۸/۱، [cm3μm/(m2 -day)]، کاهش معنی دار پیدا می کند. این نتیجه با نتیجه به دست آمده از کار زپا[۳۲] و همکاران در سال ۲۰۰۹، مطابقت داشت. آن ها اثر پلاستیسایزر را را بر ویژگی ممانعتی گاز اکسیژن در فیلم زیست تخریب پذیر نشاسته به همراه نانو ذرات رس بررسی کردند و نشان دادند که نفوذپذیری اکسیژن در رطوبت نسبی ۵۰% درفیلم ها با پلاستیسایرز بالاتر است نسبت به فیلم خالص. که این روند را به افزایش در تحرک زنجیرهای پلیمری درحضور پلاستیسایزر نسبت دادند. از طرفی مشاهده کردند با افزایش نانو رس در ماتریکس نفوذپذیری به اکسیژن کاهش پیدا می کند. پرکننده ها می توانند به عنوان موانع نفوذ ناپذیر در حرکت مولکولهای اکسیژن مطرح شوند. همچنین لایه های سیلیکات میتوانند به عنوان یک مانع نفوذ ناپذیر به حرکت مولکولهای- اکسیژن و همچنین اثر زیادی به ویژگیهای انتقال داشته باشد ]۱۰۴[.
شکل ۴- ۸: میزان نفوذ پذیری به اکسیژن فیلمهای تاپیوکا با غلظتهای مختلف نانو دی اکسید تیتانیوم
*متفاوت بودن حروف لاتین بر روی ستونها نمایانگر اختلاف معنی دار در سطح ۵% احتمال میباشد ( ۰۵/۰ >р).
۴-۵- مشخصههای رنگی
مشخصههای رنگی مربوط به فیلمهای نشاسته تاپیوکا بدون نانو و حاوی نانو دی اکسید تیتانیوم در جدول ۴-۲، آمده است. همانگونه که از ظاهر فیلم ها نیز مشخص بود با اضافه شدن ذرات نانو به بافت فیلمها روشنایی(L*) آنها به صورت معنی داری (۰۵/۰ > р) کاهش مییابد. همچنین اضافه شدن این نانو ذرات شاخص زردی(b*) را به میزان قابل توجهی افزوده ولی تاثیر زیادی بر شاخص قرمزی-سبزی (a*) ندارد. با افزایش غلظت نانو ذرات، رنگ فیلمهای نشاسته تاپیوکا حاوی نانو ذرات به صورت معنی داری (۰۵/۰ > р) رو به قرمزی ( فاکتور a* ) و زردی ( فاکتور b* ) افزایش داشتند.
جدول ۴- ۲: پارامترهای رنگ سنجی از فیلم نشاسته تاپیوکا با غلظتهای مختلف نانو دی اکسید تیتانیوم.
b*
a*
L*
درصد حضور نانو
۴/۲۱ ± ۰/۴۲d
۰/۶۷ ± ۰/۰۶d
۹۷/۰۱ ± ۰/۴۵a
۰%
۱۳/۵۱ ± ۰/۰۶c
۲/۳۴ ± ۰/۰۱c
۸۶/۱۳ ± ۰/۱۴b
۱%
۱۶/۱۲ ± ۰/۰۶b
۳/۶۲ ± ۰/۰۱b
۶۵/۰۹± ۰/۱۹c