گروه ۴: جیره پایه+ ۲/۱ گرم محلول ۱۵ درصد کامبوچا به ازاء هر گرم جیره
گروه ۵: جیره پایه+ ۲/۱ گرم محلول ۲۰ درصد کامبوچا به ازاء هر گرم جیره
گروه ۶: جیره پایه+۱۰ گرم پودر چای سبز به ازاء هر کیلوگرم جیره
لازم به ذکر است که در این آزمایش به ازاء هر گرم جیره ۲/۱ گرم آب اضافه گردید، چون در گروه کامبوچا این ۲/۱ گرم آب توسط محلول کامبوچا (بعنوان نمونه محلول ۲۰ درصد) تأمین شده بود. دراین تحقیق آب صرفاً در جهت از بین بردن اثر رطوبت از آزمون به جیرههای شاهد و چای سبز اضافه گردیده شد.
۳-۶- متغییرهای اندازه گیری شده در آزمایش اول
پارامترهای اندازه گیری شده در آزمایش اول عبارت از وزن بدن، مصرف خوراک، ضریب تبدیل غذایی، کلسترول، HDL، تریگلیسیرید، گلوکز و وزن نسبی ارگانها بودند.
۳-۷- تیمارهای آزمایش دوم
گروه های آزمایشی شامل آنتی بیوتیک، پروبیوتیک، پری بیوتیک، چای کامبوچا و چای سبز بود، که به جیره اضافه میگردید.
گروه ۱: شاهد
گروه ۲: جیره پایه+۱۵ میلی گرم در کیلوگرم آنتی بیوتیک ویرجینیامایسین
گروه ۳: جیره پایه+۱ گرم در کیلوگرم پروبیوتیک گالیپرو
گروه ۴: جیره پایه+۱ گرم در کیلوگرم پری بیوتیک فرمکتو
گروه ۵: ۲/۱ گرم محلول ۲۰ درصد کامبوچا به ازاء هر گرم جیره
گروه ۶: ۱۰ گرم پودر چای سبز به ازاء هر کیلوگرم جیره
پروبیوتیک مورد استفاده در این آزمایش، گالیپرو[۱۰۶] بود. گالیپرو یکی از انواع پروبیوتیک موجود در بازار میباشد که شامل سویه باسیلوس سابتیلیس میباشد.
پری بیوتیک مورد استفاده، یکی از پری بیوتیک های تجاری موجود در بازار به نام فرمکتو[۱۰۷] بود، که از تخمیر کنترل شده سویه انتخابی آسپرژیلوس[۱۰۸] تولید میشود. از مسیلیوم این قارچ جهت تولید اجزاء این محصول بهره گرفته شده است. این فرآورده بعنوان سوبسترا مورد استفاده قرار گرفته و بطور مؤثری سبب تحریک و تعادل جمعیت باکتریای روده کوچک و بزرگ میگردد.
۳-۸- کلیاتی در مورد نحوه اجرای آزمایش
با توجه به اینکه بررسی اثر چای کامبوچا روی جوجههای گوشتی برای اولین بار صورت میگرفت و همچنین بدلیل عدم تعیین بهترین سطح استفاده از آن در جیره جوجهها در مطالعات پیشین، این مطالعه در قالب ۲ آزمایش صورت پذیرفت. در آزمایش اول سطوح مختلف چای کامبوچا (محلول ۵، ۱۰، ۱۵، ۲۰ درصد کامبوچا) جهت تعیین بهترین سطح مورد بررسی قرار گرفتند. بعد از تعیین بهترین سطح (سطح ۲۰ درصد) آزمایش دوم اجرا گردید.
( اینجا فقط تکه ای از متن فایل پایان نامه درج شده است. برای خرید متن کامل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. )
۳-۹- متغیرهای اندازه گیری شده در مزرعه برای آزمایش دوم
۳-۹-۱- افزایش وزن بدن
در ابتدای دوره پرورش، جوجهها وزن شده و میانگین وزن آنها محاسبه شد. در پایان هر هفته وزن کشی جوجههای هر گروه آزمایشی با ترازوی دیجیتال با دقت ۱۰± گرم انجام و نتایج به صورت میانگین یادداشت گردید. قبل از وزن کشی حدود ۴-۳ ساعت به جوجهها گرسنگی داده شد. برای محاسبه افزایش وزن در هر مقطع زمانی، اختلاف وزن انتها و ابتدای مقطع پرورش تعیین گردید. در ذیل نحوه محاسبه افزایش وزن روزانه آورده شده است:
=افزایش وزن واحد آزمایشی (گرم)
(مجموع وزن جوجهها در ابتدای دوره-مجموع وزن جوجهها در پایان دوره)
=افزایش وزن روزانه یک جوجه در دوره آغازین (گرم)
۲۱×افزایش وزن روزانه یک جوجه =افزایش وزن یک جوجه در دوره آغازین (گرم)
۳-۹-۲- خوراک مصرفی
هر روز مصرف خوراک واحدهای آزمایشی از روی اختلاف بین مقدار خوراک مصرف شده در ابتدای روز و خوراک باقی مانده در آخر روز تعیین گردید.
نحوه محاسبه خوراک مصرفی برای هر جوجه در طول دوره آزمایشی به صورت زیر بود: (روابط برای دوره آغازین نوشته شده اند)
=روز مرغ
(تعداد تلفات×تعداد روزهایی که تلفات زنده بودهاند)+(۲۱×تعداد جوجه زنده در پایان ۲۱ روزگی)
=خوراک مصرفی یک واحد در دوره آغازین (گرم)
(وزن ظرف و دان در انتهای دوره آغازین)-(وزن ظرف و دان در ابتدای دوره آغازین)
=خوراک مصرفی روزانه هر جوجه (گرم)
۲۱×خوراک مصرفی روزانه هر جوجه =خوراک مصرفی هر جوجه در طول دوره آغازین(گرم)
همین کار را برای دوره رشد و با احتساب تعداد روزهای دوره انجام دادیم تا بتوانیم خوراک مصرفی را به طور مجزا برای هر دوره محاسبه نمائیم.
۳-۹-۳- ضریب تبدیل غذایی
محاسبه ضریب تبدیل در هر مقطع پرورش، از تقسیم مصرف خوراک بر افزایش وزن در همان مقطع به دست آمد.
محاسبه ضریب تبدیل غذایی از طریق فرمول زیر صورت گرفت:
=ضریب تبدیل غذایی در هر دوره آزمایشی
۳-۹-۴- تلفات
در طول دوره آزمایش تعداد تلفات و وزن آنها به همراه مشخصه مربوط به گروه آزمایشی به طور دقیق ثبت گردید تا افزایش وزن و خوراک مصرفی جوجههای تلف شده در طی آزمایش برای محاسبه ضریب تبدیل غذایی منظور شود.
۳-۹-۵- کشتار جهت تفکیک لاشه
در روز ۴۲ دوره پرورش، تعداد ۲ عدد پرنده از هر واحد آزمایشی بطور تصادفی انتخاب شده و بعد از وزن کشی، کشتار شد. پس از کشتار پرنده بلافاصله تخلیه دستگاه گوارش، تفکیک لاشه صورت گرفت. فاکتورهای مورد اندازه گیری شامل: وزن لاشه*، وزن سنگدان، وزن پانکراس، وزن چربی بطنی، وزن کبد، وزن طحال و وزن بورس فابریسیوس میباشد. تمام داده ها به وزن زنده بدن تصحیح شدند و بصورت نسبی (درصدی از وزن بدن) بیان شدند.
۳-۹-۶- تهیه نمونه برای بررسیهای مرفولوژی روده و تثبیت نمونه های روده
در سن ۴۲ روزگی از هر واحد آزمایشی یک قطعه پرنده انتخاب و پس از ثبت مشخصات و وزن کشی، کشتار گردید. پس از باز کردن لاشه دستگاه گوارش خارج گردید و سپس سنگدان، طحال، روده کوچک و بورس فابریسیوس به طور جداگانه توزین شدند. در مرحله بعد روده کوچک را از اتصالات روده بند آزاد کرده و آنرا در کنار یک خط کش مدرج میگسترانیم، سپس از هر سه قسمت روده باریک قطعاتی به طول ۸ سانتیمتر از قسمت میانی آن جدا گردید. تمایز بافت شناسی این سه قسمت نامشخص است و برای تمایز آنها از ویژگیهای تشریحی ظاهری یا ماکروسکپی استفاده میشود. دوازدهه از سنگدان شروع شده و در اطراف لوزالمعده حلقهای را تشکیل میدهد. مجاری صفراوی و لوزالمعده به دوازدهه وارد میشوند. قسمت انتهایی خم دوازدهه ابتدای ایلئوم فوقانی در نظر گرفته میشود. به این صورت که انتهای دوازدهه نقطهای در نظر گرفته میشود که روده کوچک از اتصال با لوزالمعده جدا میشود. ایلئوم فوقانی از انتهای دوازدهه شروع و به زایده مکل ختم میشود. سرانجام ایلئوم تحتانی از محل زایده مکل تا محل اتصال روده کور در نظر گرفته میشود.
قطعات جدا شده با بهره گرفتن از سرنگ۵۰ میلی لیتری حاوی محلول بافر فسفات سالین شستشو شدند. سپس یک انتهای روده با بهره گرفتن از نخ مسدود شد و توسط سرنگ دیگری که حاوی محلول تثبیت کننده کلارک بود پر شد و سپس با بهره گرفتن از نخی که شماره نمونه به آن متصل شده بود انتهای دیگر نمونه محکم بسته شد تا محلول تثبیت کننده از درون قطعه روده خارج نشود. سپس نمونه ها در ظرف شیشهای حاوی محلول تثبیت کننده برای مدت یک ساعت قرار گرفتند. در مرحله بعد نمونه ها از محلول تثبیت کننده خارج و انتهای بدون شماره آنها جدا شد تا نمونه ها از محلول تثبیت کننده تخلیه شوند. نمونه ها از محل اتصال مزانتر برش طولی داده شدند و در محلول اتانول ۵۰ درصد تا زمان انجام آزمایشات مربوطه نگهداری شدند.
۳-۹-۶-۱- محلول ثابت کننده کلارک (Clark’s Fixative)
محلولهای ثابت کننده مختلف مثل فرمالدئید، گلوتارآلدئید و مخلوطی از فرمالدئید و گلوتارآلدئید برای ثابت کردن نمونه های روده باریک مورد استفاده قرار میگیرند. در این آزمایش محلول کلارک که جزء فیکساتیوهای حاوی الکل میباشد برای ثابت کردن نمونه ها استفاده شد. برای تهیه این محلول بایستی ۷۵ درصد الکل اتیلیک مطلق و ۲۵ درصد اسیداستیک گلاسیال را با هم مخلوط نمود. نمونههایی که توسط این محلول ثابت شوند کمترین تغییرات بعد از مرگ را نشان میدهند.
۳-۹-۶-۲- محلول بافر فسفات سالین (P.B.S)[109]
برای ساختن این محلول، در دو بالن ژوژه یک لیتری به طور جداگانه، ۲/۳۱ گرم سدیم دی هیدروژن فسفات و ۷/۷۱ گرم دی سدیم هیدروژن فسفات ریخته و با آب مقطر به حجم یک لیتر میرسانیم. به منظور تهیه دو لیتر بافر با pH هفت، ۳۹۰ میلی لیتر از محلول اول و ۶۱۰ میلی لیتر از محلول دوم را با آب مقطر به حجم ۲ لیتر میرسانیم.
