عوامل موثر در کشف فرصت ها
در این قسمت قصد داریم تا با بررسی جامع پارامترهای اصلی اثرگذار بر فرایند اصلی شناخت فرصت و توسعه آن، به شرح و تبیین ماهیت فرصت‌های کارآفرینانه بپردازیم. پارامترهای مذکور از دیدگاه آردیچویلی به شرح زیر می‌باشند:
– هوشیاری کارآفرینانه^[۶۱]؛
– اطلاعات نامتقارن و دانش پیشین^[۶۲]؛
– کشف تصادفی در مقابل جستجوی اصولی^[۶۳]؛
– شبکه‌های اجتماعی^[۶۴]؛
– ویژگی‌های فردی^[۶۵]؛ شامل خلاقیت، خوش بینی و اعتقاد به تاثیرگذاری فردی (آردیچویلی و همکاران۲۰۰۳)^[۶۶].

نقش سرمایه انسانی^[۶۷] در شناسائی فرصت

سرمایه انسانی مرتبط با یک سلسله مراتبی از مهارت ­ها و دانش با درجه­هایی از توانایی ا نتقال می باشد(کاستانیس و هلفت۱۹۹۲)^[۶۸] . محققان یافته­اند که سرمایه انسانی به عنوان ورودی کارآفرینان به ستاده هایی مانند خود اشتغالی، اندازه شرکت، حقوق صاحبان سهم^[۶۹]، بقاء شرکت و عملکرد شرکت تبدیل می گردد(بسما و همکاران،۲۰۰۴)^[۷۰]. کارآفرینان با سرمایه انسانی بیشتر ستاده­های بیشتری را بدست می آورند^[۷۱]، همچنین شناسائی و بهره ­برداری و پیگیری فرصت­ها را به عنوان ستاده­های کارآفرینی بیان می نمایند(شین۲۰۰۳)^[۷۲]. بکر (۱۹۹۳) تمایزی را بین سرمایه انسانی عام و خاص را مطرح نمود و سرمایه انسانی عام را مهارت ­ها و دانشی می­داند که به آسانی قابل انتقال است ولی سرمایه انسانی خاص مهارت ­ها و دانشی است که کمتر قابل انتقال می­باشند. همچنین بر ویژگی های شناختی کارآفرینان در چارچوب سرمایه انسانی کارآفرینان تاکید شده است(آرینیوس و مینیتی۲۰۰۵ ،فرانت۲۰۰۵)^[۷۳]. دیدگاه سرمایه انسانی به دانشی اشاره دارد که در درون کارآفرین می­باشد و شامل سلسله مراتبی از مهارت ­ها و دانش­ها با درجه­هایی از توانایی انتقال می­باشد، سرمایه انسانی به عنوان ورودی­ ها که در کارآفرینان وجود دارد منجر به ستاده­هایی از قبیل تصمیم به خود اشتغالی، اندازه شرکتی که تاسیس می­نمایند، بقاء شرکت و عملکرد شرکت می­گردد. وجود سرمایه ­های انسانی متعدد منجر به ستاده­های بیشتری می­گردد. ستاده ها در حقیقت همان شناسائی و پیگیری فرصت ها را بازگو می­نمایند^[۷۴]. سرمایه انسانی به دو دسته تقسیم می­ شود:
سرمایه انسانی عام^[۷۵]: مهارت ­ها و دانش­هایی می­باشند که به آسانی قابل انتقال می­باشند.
سرمایه انسانی خاص^[۷۶]: مهارت ­ها ودانش­هایی می­باشند که کمتر قابل انتقال می­باشند.
همچنین تحصیلات و تجربه کار از مولفه­های اثرگذار بر سرمایه انسانی می­باشند.
تحصیلات^[۷۷] : تحصیلات به عنوان یکی از مولفه­های سرمایه انسانی بیشتر مورد بررسی قرار گرفته است. تحصیلات مهارت­ های شناختی ضروری را برای افراد فراهم می­نماید تا خود را با تغییرات محیطی منطبق سازند(هتچ و دییر،۲۰۰۴)^[۷۸]، تحصیلات منبعی از دانش، مهارت، نظم، انگیزه و اعتماد به نفس را فر اهم می­نماید(کوپر و همکاران،۲۰۰۴)^[۷۹]. کارآفرینان با بکار­گیری دانش و برقراری روابط اجتماعی که از طریق سیستم تحصیلات ایجاد کرده ­اند منابعی را برای شناسائی و بهره برداری فرصت های کسب وکار به دست می­آورند(شین،۲۰۰۳، آرینیوس و دیکلرک، ۲۰۰۵ )^[۸۰]. البته نگرش­های متفاوتی درباره ارتباط کارآفرینی و تحصیلات رسمی وجود دارد(کاسون،۲۰۰۳)^[۸۱]به طوری که تحصیلات رسمی افراد به استقرار شرکت جدید آنها کمک می­نماید(باتس،۱۹۹۰)^[۸۲]ولی در مقابل مطالعاتی وجود دارد که ارتباط معکوس بین تحصیلات و شکل­ گیری شرکت را نشان می­دهد(استوری،۱۹۹۴)^[۸۳]. مطالعات نشان داده که کارآفرینان تحصیل کرده، بازگشت بالایی به تحصیلات دارند(پارکر و ون پراک۲۰۰۴)^[۸۴]و این نشان دهنده این است که کارآفرینان تحصیل کرده در شناسائی فرصت­ها ماهرتر هستند. در حال حاضر مدارک اندکی دال بر ارتباط تحصیلات کارآفرینان و توانائی شناسائی و پیگیری فرصت­های کسب و کار وجود دارد ولی بیشتر محققان ارتباط مثبت بین سطح تحصیلات و احتمال تشخیص فرصت را بیان نموده اند(آرینیوس­و دیکلرک ۲۰۰۵)^[۸۵].

(( اینجا فقط تکه ای از متن درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. ))

تجربه کار^[۸۶]: تجربه کار به عنوان یکی از شاخص­ های کلیدی سرمایه انسانی عام محسوب می شود(کاستانیس­و هلفت،۲۰۰۱)^[۸۷]، تجربه می ­تواند به یکپارچه کردن و انباشته کردن دانش ما کمک نماید و همچنین افراد را قادر می­سازد تا با موقعیت­های جدید خود را وفق دهند(دیودسون و هونیگ،۲۰۰۳)^[۸۸]و فرد را مولدتر سازد(پارکر،۲۰۰۶)^[۸۹]. دو شاخص کلیدی را برای تجربه کار تعریف شده است :
۱- تعداد مشاغل قبلی که تجربه متفاوتی برای افراد ایجاد می­نماید، افراد وقتی که در معرض بیش از یک شغل قرار می­گیرند طیفی از مهارت ­ها و دانش را فرا می­گیرند(مینسر،۱۹۷۴)^[۹۰]
۲- موقعیت­های مدیریتی که افراد در آن قرار می­گیرند و باعث بدست آوردن قابلیت ­های با سطح برتر توسعه انسانی عام می­گردد، این دو شاخص می ­تواند به شناسایی و پیگیری فرصت های کسب و کار کمک نماید(باتس۱۹۹۰)^[۹۱].
تجربه مالکیت کسب و کار^[۹۲]: تجربه مالکیت کسب و کار به عنوان یکی از سرمایه ­های انسانی خاص مدنظر قرار گرفته شده است(گیمینو و همکاران۱۹۹۷، چلندر و هندکس۱۹۹۸)^[۹۳]، تجربه مالکیت کسب و کار باعث می­گردد که کارافرین منابع اضافی را به دست بیاورد و ارزشی را به فعالیت های بعدی اضافه نماید و منابع منحصر به فردی را فراهم می­نماید که می ­تواند در شناسائی و پیگیری فرصت او را یاری رساند. دانش کارآفرینی از طریق تجربه مالکیت کسب و کار به دست می ­آید و این دانش شامل تجربه ­های مدیریتی، افزایش شهرت و گسترده­تر شدن شبکه های کسب و کار می­باشد(شین و خورانا،۲۰۰۳)^[۹۴]. لذا این دانش باعث می­گردد کارآفرینانی که تنوع و تجارب بیشتری نسبت به کارآفرینان بی­تجربه دارند فرصت­های بیشتری را شناسایی نمایند و منابع کسب شده را برای پیگیری فرصت ها بکار ببندند (آکباساران و همکاران،۲۰۰۷)^[۹۵].

نظریه های مرتبط تشخیص و ایجاد فرصت

طبقه بندی چاندلر^[۹۶]

در این طبقه ­بندی چهار دسته از مدل­های نظری مبین کشف فرصت به شرح زیر از یکدیگر تفکیک شده ­اند:
الگوی جستجوی فعال^[۹۷]
الگوی جستجوی غیر فعال^[۹۸]
الگوی کشف تصادفی^[۹۹]
الگوی خلق فرصت^[۱۰۰]
چاندلر و همکارانش در مقایسه الگوهای چهارگانه مذکور نقاط اشتراک و تفاوتی را تفکیک نمودند که خلاصه آن در جدول زیر ارائه گردیده است:
جدول ‏۲‑۱: طبقه بندی مدل های کشف فرصت؛ چندلر و همکاران ۲۰۰۴

مدل کشف فرصت

منشأ فرصت

مکانیزم جستجو

جستجوی فعال

محیط

آگاهانه

جستجوی غیر فعال

محیط

آگاهانه

کشف تصادفی

محیط